Wojna światów

Rok: 1981
Premiera: 1983. 02.
Gatunek: Film fantastyczny
Produkcja: Polska

Dane techniczne: Barwny. 2782 m. 92 min.

Opis: Scenariusz „Wojny światów” oparty został na powieści Herberta George’a Wellsa pod tym samym tytułem. Wellsowi oraz Orsonowi Wellesowi film został dedykowany.
28 grudnia 2000 roku, dwunastego dnia pobytu Marsjan na Ziemi, Iron Idem – popularny dziennikarz prowadzący niezależny dziennik stacji telewizyjnej SBB -zostaje zmuszony do odczytania przed kamerami narzuconego mu tekstu wzywającego do nawiązywania przyjacielskich kontaktów z przybyszami z Kosmosu i dobrowolnego oddawania krwi. Dyrektor stacji, do którego Idem zwraca się z prośbą o wyjaśnienie ingerencji, bagatelizuje całą sprawę i unika konkretnej odpowiedzi na protest dziennikarza. Następnego dnia rano w mieszkaniu Irona pojawiają się włamywacze. Dziennikarz zostaje zakolczykowany „dowodem przyjaźni” a jego żona uprowadzona. Napastnicy zdemolowali też ich apartament. Z „dowodem przyjaźni” w uchu Idem zgłasza się w punkcie rejestracyjnym. Legitymacja „przyjaciela Marsjan” daje mu pewne uprawnienia, m.in. uwalnia od obowiązku dobrowolnego oddawania krwi. Choć Idem oficjalnie deklaruje swą przyjaźń dla przybyszów z innej planety, to wewnętrznie buntuje się przeciw wprowadzonym z okazji ich pobytu nowym porządkom. Na ulicy spotyka podobnie ustrojonego Starego, który o wszelkie zło oskarża telewizję, rozpowszechniającą wiadomości o pożytkach płynących z wizyty Marsjan… Dziennikarz traci swoje mieszkanie. Ulega presji dyrekcji stacji i relacjonując wiadomości zataja prawdę o wydarzeniach związanych z działalnością Marsjan. Wieczorem spotyka młodą prostytutkę Geę, przy której udaje mu się odzyskać utracony rankiem spokój. Jej apartament staje się dla niego azylem, ale wkrótce musi go opuścić. Na ulicy zatrzymuje go patrol, który – mimo posiadanych przez niego papierów „przyjaciela Marsjan” – odstawia go do domu noclegowego. Tu Idem ponownie spotyka Starego. Ten namawia Irona do wspólnego wysadzenia oszczerczej stacji telewizyjnej. Zmęczony wydarzeniami dnia dziennikarz zasypia – w sennym marzeniu uświadamia sobie, jak ogromnie jest uzależniony od telewizji, którą przecież współtworzy. 30 grudnia 2000 r. Mimo swoich dokumentów Idem – za próbę buntu wobec reguł obowiązujących w domu noclegowym – przymusowo oddaje krew. Oczekujący przed noclegownią adwokat powiadamia dziennikarza o zablokowaniu jego konta w celu zabezpieczenia alimentów dla żony, która – według oficjalnej wersji – właśnie od niego odeszła. W telewizji Idem dowiaduje się, że zawieszono programy w związku z przygotowywanym wieczornym super-show z okazji odlotu przyjaciół z Kosmosu. W telewizyjnej toalecie Iron zabija Marsjanina. Umierający kosmita prosi go o „czerwony cukierek”… Na ulicach dziennikarz jest świadkiem dantejskich scen – ceną biletu na show jest obowiązkowa porcja krwi, oporni są wysysani do ostatniej kropli. Szukając azylu Idem odwiedza apartament Gei, ale zastaje tam tylko zmasakrowane, pozbawione krwi ciało dziewczyny… Trwa ogromny super-show. Idem wdziera się na scenę łamiąc ustalony porządek przedstawienia. Jego wystąpienie, wzywające do przeciwstawienia się najeźdźcom z Kosmosu i ludziom wykorzystującym ich pobyt na Ziemi, publiczność uznaje za nieefektowny żart. Iron zostaje siłą usunięty ze sceny. W chwilę później, podczas rozmowy z dyrektorem stacji tv, jest świadkiem przygotowywania scen masakry przewidzianych do emisji następnego dnia… Włóczący się po ulicach opustoszałego miasta Idem spotyka Starego, który przy pomocy zdobytych gdzieś materiałów wybuchowych zamierza zniszczyć budynki stacji SBB. Przeczuwając podstęp dziennikarz usiłuje skłonić szaleńca do zmiany planów, ale jego interwencja zostaje udaremniona przez policję i ludzi z telewizji. Po chwili na jego oczach Stary z zimną krwią zostaje wysadzony w powietrze. Następnego dnia zamknięty w celi Iron dowiaduje się z prowadzonego w nowym stylu dziennika telewizyjnego o odlocie Marsjan-najeźdźców oraz o masakrze, jaką po sobie zostawili. Wśród ofiar znajduje się też dzielny Stary, który próbował wysadzić… rakiety przybyszów. Z dziennika również Idem dowiaduje się, że za dezinformację społeczeństwa i namawianie do uległości wobec Marsjan czeka go proces. Telewizja będzie transmitowała przewód sądowy – wyrok na kolaboranta zależeć będzie od wyniku telefonicznego plebiscytu widzów. Zrezygnowany Iron poddaje się regułom gry – werdykt jest wiadomy. Spełniono ostatnią jego prośbę – chciał zobaczyć żonę. Do jego celi wniesiono czarny, plastikowy worek z ciałem pozbawionym krwi… 1 stycznia 2001 r. Postawiony przed plutonem egzekucyjnym Idem jest świadkiem przygotowań do transmisji telewizyjnej jego śmierci. Padają strzały – na monitorze widać osuwające się ciało. Niedraśnięty nawet Iron Idem wychodzi ze studia…

Reżyseria: Piotr Szulkin
Współpraca reżyserska: Witold Holtz , Katarzyna Wilska ,Andrzej Kazanecki
Scenariusz: Piotr Szulkin
Zdjęcia: Zygmunt Samosiuk
Współpraca operatorska: Jerzy Garstecki , Piotr Jaszczuk , Piotr Obłoza
Scenografia: Andrzej Haliński
Współpraca scenograficzna: Anna Bohdziewicz-Jastrzębska ,Krystyna Palecka , Roman Ambroziak
Dekoracja wnętrz: Andrzej Przedworski
Kostiumy: Ewa Krauze
Współpraca kostiumograficzna: Ewa Kuźmińska
Muzyka: Józef Skrzek , Wojciech Gogolewski , Johannes Brahms, Franz Gruber , Christoph Willibald Gluck , Jerzy Maksymiuk
Dyrygent: Wojciech Gogolewski , Jerzy Maksymiuk , Józef Skrzek
Wykonanie muzyki: Anna Cichowicz (śpiew), Bogdan Czyż(śpiew), Zbigniew Jaremko (śpiew), Anna Kiełbowicz (śpiew),Michał Kanclerski (śpiew), Witold Tunkler (śpiew), Józef Skrzek
Słowa piosenki (-nek): Tom Winter , Joseph Mohr , Georg Scherer
Opracowanie muzyczne: Małgorzata Przedpełska-Rytelewska(nie występuje w czołówce)
Konsultacja muzyczna: Małgorzata Przedpełska-Rytelewska
Realizacja nagrań: Michał Gola , Jerzy Gawroński , Wojciech Przybylski , Jarosław Regulski (w czołówce nazwisko: Rogulski),Jacek Złotkowski
Dźwięk: Nikodem Wołk-Łaniewski
Współpraca dźwiękowa: Zofia Grudzińska , Zbigniew Zbrowski
Imitator dźwięku: Zygmunt Nowak
Montaż: Elżbieta Kurkowska
Współpraca montażowa: Grażyna Bernacka
Charakteryzacja: Helena Matejska , Elżbieta Cieślik-Tacky , Zofia Bujak
Kierownictwo produkcji: Jerzy Rutowicz
Współpraca produkcyjna: Piotr Jasłowski , Marek Stachura ,Maciej Ordyński , Marek Składanowski , Witold Czarnowski ,Zygmunt Jakoweńko
Kierownictwo planu: Henryk Strzebiecki , Jacek Klingbajl
Sekretariat planu: Liliana Elżanowska-Kęszycka
Produkcja: Studio Filmowe (d. Zespół Filmowy) Perspektywa
Atelier: Wytwórnia Filmów Dokumentalnych (Warszawa)
Laboratorium: Wytwórnia Filmów Dokumentalnych (Warszawa)
Obsada aktorska: Roman Wilhelmi (Iron Idem), Krystyna Janda(2 role: prostytutka Gea, żona Idema), Mariusz Dmochowski (szef stacji tv), Jerzy Stuhr (aspirant adwokacki z firmy adwokackiej „Bonus & Bonus”), Marek Walczewski (rejestrator w komisji),Bożena Dykiel (pielęgniarka pobierająca krew), Joanna Żółkowska(kobieta z psem), Wiesław Drzewicz (Stary), Stanisław Gawlik(portier w domu Idema), Janusz Gajos (robotnik z wodociągów),Juliusz Kalinowski (starzec odprowadzany na pobranie krwi),Stanisław Tym (cenzor), Zbigniew Buczkowski (policjant), Józef Skrzek (lider zespołu „The Instant Glue”), Leonard Andrzejewski(pielęgniarz w noclegowni), Grażyna Bernacka , Krzysztof Chojnacki , Tatiana Gora , Jan Igański , Tomasz Jarosiński (syn robotnika z wodociągów), Stanisław Jurkowski , Piotr (Paweł) Komorowski (pielęgniarz w noclegowni), Michał Leśniak (realizator transmisji koncertu), Czesław Majewski (recepcjonista w hotelu),Stanisław Manturzewski (ksiądz na egzekucji Idema), Borys Marynowski , Barbara Mielczarska , Włodzimierz Musiał(pracownik stacji tv), Piotr Nowak , Adam Nurkiewicz , Witold Pyrkosz (sędzia), Irena Sławińska , Zenon Słomski , Jacek Strzemżalski (wnuk odprowadzający starca na pobranie krwi),Katarzyna Szczawińska , Eryk Szulja , Grzegorz Warchoł (wnuk odprowadzający starca na pobranie krwi), Ewa Wolfram , Krzysztof Wróblewski (pielęgniarz w noclegowni), Marian Zdenicki , Teodor Gendera (adwokat na procesie Idema; nie występuje w czołówce)
Lektor: Bogusław Sobczuk (lektor dziennika tv; nie występuje w czołówce)

Nagrody
1982 Piotr Szulkin Porto (MFF Fantastycznych)-nagroda główna
1982 Piotr Szulkin Avoriaz (MFF Fantastycznych)-Nagroda Specjalna
1982 Piotr Szulkin Madryt (MFF Fantastycznych)-Grand Prix „Monolit”
1982 Piotr Szulkin Madryt (MFF Fantastycznych)-nagroda za scenariusz
1982 Piotr Szulkin Madryt (MFF Fantastycznych)-nagroda za reżyserię
1982 Zygmunt Samosiuk Madryt (MFF Fantastycznych)-nagroda za zdjęcia
1982 Roman Wilhelmi Madryt (MFF Fantastycznych)-nagroda aktorska
1982 Piotr Szulkin Triest (MFF Fantastycznych)-nagroda specjalna jury
1982 Roman Wilhelmi Triest (MFF Fantastycznych)-nagroda aktorska „Srebrny Asteroid”
1984 Piotr Szulkin Seacon Brighton (Europejski Kongres Stowarzyszeń Fantastyki Naukowej „Eurocon”-nagroda dla najlepszego reżysera SF

Sekwencja: telewizyjna
Realizacja: Bożena Olbromska
Konsultacja: Stefan Mękiński, Jerzy Wiśniewski