Od czasu do czasu
Tytuł: OD CZASU DO CZASU
Rok: 1998
Dane techniczne: 90 min. Premiera: 13.01.2000
Opis: Jedna z najlepszych komedii Alana Ayckbourna (ur. 1939), autora ponad 40 sztuk teatralnych, w tym tak znanych, jak „Farsa na trzy sypialnie”, „Wesołych świąt”, „Jak się kochają w niższych sferach”, „Wszystko jest względne”, „Chwila szczęścia”, „Chwila sławy” (trzy ostatnie tytuły znalazły się też na afiszu Teatru TV). Prapremiera „Od czasu do czasu” odbyła się w Scarborough w 1996 roku. Na tej samej scenie Ayckbourn (pod pseudonimem Roland Allen) jako 20-latek zadebiutował sztuką „The Square Cat” i tutaj, w Theatre-in-the-Round, którego od lat jest dyrektorem artystycznym i głównym reżyserem, zaczął terminować najpierw jako spec od oświetlenia, dźwięku, maszynerii sceny, a wreszcie – jako aktor. Gruntowna zmajomość tajników sceny i oczekiwań widowni, a także wrodzony temperament komediopisarza uczyniły zeń autora ulubionego przez publiczność brytyjską i nie tylko. „Od czasu do czasu” to pełna zaskakujących wydarzeń i zwrotów akcji historia, dziejąca się w kilku wymiarach czasowych, chociaż nie ma nic wspólnego z literaturą fantastyczną, przeciwnie, przez cały czas pozostajemy w kręgu znajomych problemów i sytuacji. Dzięki sprawnej reżyserii Juliusza Machulskiego i znakomitej obsadzie jest to spektakl dynamiczny i trzymający w napięciu. Wszystko zaczyna się od pozornie błahego zdarzenia w apartamencie pięciogwiazdkowego hotelu „Regal” w Londynie. Rozpoczyna się jak typowa farsa. W drzwiach pokoju hotelowego staje dziwacznie ubrana dziewczyna, przedstawia się jako Lala – od Leona. Zrzuca liche futerko, wyjmuje z torby niezbędne akcesoria „siły dominującej”, wykrzykuje oklepany tekst pod adresem sześćdziesięcioparoletniego mężczyzny, jak sądzi, swego klienta. Julian wyprowadza panienkę z błędu. Z jej usług będzie korzystał Rysio, bogaty biznesmen koło siedemdziesiątki, który wciąż jeszcze tkwi w łazience, bo ma kłopoty z zawiązaniem sznurowadeł. Lala ma wąską specjalność wymagającą pewnego wysiłku ze strony klienta, więc w trosce o zdrowie i życie starszego pana chce się wycofać. Rysio ani myśli zrezygnować. Odprawia Juliana, po czym każe dziewczynie wydobyć ukryte za umywalką papiery. Wyjaśnia, że nie chodzi mu o seks, tylko o podpis świadka i odniesienie dokumentu do kancelarii adwokackiej. Lala odmawia podpisania czegokolwiek bez uprzedniego przeczytania. Rysio chętnie zapoznaje ją ze spowiedzą swego życia. Zarobił ogromne pieniądze kosztem bliźnich, manipulował kursami walut, spekulował, doprowadzał ludzi do bankructwa i sprowadzał na całe rejony klęskę głodu i wojny, siał śmierć i spustoszenie. Jego druga żona Ela, kobieta piękna i z charakterem, naprawdę dobra i na wskroś uczciwa, przestrzegała go, że kiedyś nadejdzie dzień wyrównywania rachunków. Dlatego spisał tę spowiedź, ujawniając w dokumencie nazwiska osób mniej skorych do wyznań. Ela zginęła tragicznie, wypchnięta z okna apartamentu hotelowego przez wspólnika Rysia, J. S. Goodmana. Julian zabił też pierwszą żonę swego szefa i przyjaciela. Dzidka utopiła się na Korsyce i tę śmierć również uznano za nieszczęśliwy wypadek. Coraz bardziej przerażona Lala rzuca się do ucieczki. Rysio usiłuje ją zatrzymać i pada, rażony atakiem. Błaga o pomoc. Lala wzywa Juliana, a ponury, bezwzględny typ odkrywa prawdę. Nie słucha zapewnień dziewczyny, że nie czytała kompromitującego go dokumentu. Przygotowuje zastrzyk, który rozwiąże problem raz na zawsze. Lala wyrywa się, wpada na oślep w jakieś drzwi. Zatrzymuje się w pokoju kobiety w średnim wieku, kompletnie zaskoczonej pojawieniem się panienki w czerwonej, obcisłej „skórze”. [PAT]
Autor: Alan Ayckbourn
Przekład: Małgorzata Semil
Scenariusz: Juliusz Machulski
Reżyseria: Juliusz Machulski
Zdjęcia: Edward Kłosiński
Operator kamery: Tomasz Malinowski
Scenografia: Monika Sajko-Gradowska
Kostiumy: Ewa Machulska
Asystent kostiumografa: Katarzyna Dominiak
Konsultacja muzyczna: Małgorzata Przedpełska-Bieniek
Dźwięk: Andrzej Lewandowski
Technik dźwięku: Adam Padamczyk
Charakteryzacja: Grażyna Brajcka
Kierownictwo produkcji: Jan Kaczmarski
Kierownictwo produkcji II: Jolanta Jarzęcka-Sawka
Sekretariat grupy: Joanna Rosłoń
Administracja: Anna Podkańska
Obsada aktorska: Krystyna Janda (Ela), Edyta Jungowska (Lala),Anna Samusionek (Dzidka), Jan Machulski (Rysio), Jan Englert(Julian), Sławomir Orzechowski (Karol), Wojciech Malajkat (Młody Rysio)
Teatr Telewizji: Od czasu do czasu
20.25, TVP1, sztuka Alana Ayckbourna, Polska 1999, reż. Juliusz Machulski, wyk. Krystyna Janda, Edyta Jungowska, Anna Samusionek, Jan Machulski
Londyn. Dwaj starsi panowie Julian (Jan Englert) i Rysio (Jan Machulski) wynajmują apartament w hotelu Regal. Niebawem przychodzi do nich prostytutka Lala (Edyta Jungowska). Pożegnawszy kolegę, Rysio wyjaśnia dziewczynie, że nie chce korzystać z jej usług. Ma ona jedynie złożyć podpis na ważnym dokumencie – spowiedzi jego życia. Lala, przeczytawszy pismo, poznaje mroczne sekrety obu staruszków. Dowiaduje się o ich układach rodzinnych, oszustwach i skandalach. Wychodzi także na jaw, że Julian odpowiedzialny jest za śmierć kilku osób, w tym dwóch żon Rysia – Dzidki i Eli. Przypadkiem zbrodniarz odkrywa kompromitujący go dokument. Postanawia pozbyć się Lali, wstrzykując jej truciznę. Dziewczyna w ostatniej chwili ucieka. Spanikowana trafia do pokoju pewnej damy (Krystyna Janda). W trakcie rozmowy orientuje się, że jest to – rzekomo zamordowana 20 lat temu – Ela. Kiedy z kolei obie otwierają ponownie drzwi do apartamentu, po drugiej stronie widzą młodą parę: młodego Rysia (Wojciech Malajkat) i jego pierwszą żonę Dzidkę (Anna Samusionek). Dla trzech kobiet rozpoczyna się niesamowita seria podróży w czasie… Jedna z najlepszych komedii Alana Ayckbourna, autora m.in. „Farsy na trzy sypialnie”, „Wesołych świąt” i „Jak się kochają w niższych sferach”.
Więcej…http://wyborcza.pl/1,113401,10893651,Luk.html#ixzz1iFCXrc51