Dziennik - Strona 74 z 147

Wybierz miesiąc

Wrzesień

2011

11:40

Izabeli i Szymona - wszystkiego dobrego

Przed wyborami znów zamieszanie, dzwonią, wołają, namawiają, trzeba kontrolować gdzie się jedzie, bo przy okazji niewinnych wystaw, spotkań okazuje się odbywają się agitki partyjne i to nie z tej strony sceny politycznej która miła. Trzeba mieć uszy i oczy z tyłu głowy. Wczoraj kręciłam spot do kampanii społecznościowej, namawiającej do brania udziały w wyborach, w ogóle. Spotkałam Stasia Tyma, moją córkę, którzy kręcili przede mną, ekipa czekała na imponujący zestaw nazwisk mających nadjechać po mnie, ludzi w służbie kraju i narodu. W naszych dwóch teatrach plany jesienne się precyzują, „ Po co są matki?” okazało się na szczęście, że są bardzo po coś, i dla nas i dla widzów, rozpętała się przy okazji w radiach dyskusja w której relacja matka – córka głównym gorącym tematem jest, i dobrze, bo okazuje się temat wstydliwy dotąd był, a raczej prawda ukrywana. Teatr Montownia zaczął próby do spektaklu jubileuszowego, panowie z reżyserem Marcinem Hycnarem (rocznik 1983), wybitnym aktorem Teatru Narodowego, który debiutuje u nas jako reżyser, każdego dnia siedzą nad tekstami sztuki o clownach i „radzą” , miły widok. Pan Globisz z reżyserem Jakubem Porcari próbują dla nas, do Polonii, ale w Krakowie , do Warszawy zjeżdżają na dwa tygodnie przed premierą. Trzech panów dla nich dni i noce rysuje film rysunkowy z którym to filmem, pan Globisz będzie grał jako partnerem. W Och-teatrze Magda Umer, Piotr Machalica, Zbyszek Zamachowski i Maciek Stuhr i muzycy, szykują się do postawienia na nowo, dla tej sceny spektaklu „ Zimy żal” złożonego z piosenek z Kabaretu Starszych Panów. Jakaś młoda nauczycielka zadzwoniła że już chciałaby bilety dla swoich uczniów na ten spektakl, ale czy to będzie dobre. Po odpowiedzi że to kultowy spektakl w nowej wersji i że to piosenki Starszych Panów, zapytała czy oni też będą. Kiedy dowiedziała się ze nie żyją, aż krzyknęła z żalu i była bliska składania nam kondolencji. Koncerty, koncerty jesienne , dopinają się ich plany, Marysia w rozmowach, dyskusjach, opisach wymagań koniecznych aby zagrać, umowach. Administracja naszej fundacji, pogrążona w cięciu kosztów, szukaniu oszczędności, negocjacjach na temat cen prądu, wynajmów, konserwacji urządzeń,…. Ja szykuję produkcje wiosenne, i nie wiem czy najpierw To, czy To czy To… a 17 października 20:20 „32 Omdlenia” na żywo w telewizji, zupełnie na żywo, nawet z przerwami podczas których my musimy się przeprać i zmienić… transmisja, pierwsza taka po ponad 50 latach. Umieramy i ja i Jurek Stuhr i Ignacy Gogolewski, zastanawiamy się czy nas stać na takie nerwy…no ale klamka zapadła. Słowem, latanina, plątanina, spotkania…Nowa ustawa, co to niby Fundacjom na przykład można powierzyć teatry a mnie śmiech ogrania, teatry z dotacjami? …Wszyscy używają nazwy „prywatne teatry” w stosunku do nas, ja się wściekam, bo to dla nas, krzywdzące. Tłumacze bez jak różnica miedzy Teatrem prowadzonym przez Fundację i Teatrem prywatnym nie daje skutku ani nikogo nie obchodzi. Fundacja, do cholery! A wiec cały ewentualny zysk idzie na nowo na cel statutowy czyli produkcje nowych spektakli, i ja go nie biorę do kieszeni! Jak się wielu wydaje. Przy czym słowo ewentualny zysk, przy teatrze artystycznym jaki prowadzimy, jest bardzo na miejscu. W prywatnym teatrze produkuje się za „złotówkę” , przynosi z domu krzesło i stół, gra się w sukience po babci i sprzedaje bilety, bo chodzi o zysk. To jest teatr prywatny, jak świat światem. W Fundacji produkcje się drogie bo zysk i nowe inwestycje muszą się zerować jak to się ładnie nazywa. Do tego, dla naszego ukochanego Państwa, nasza Fundacja nie jest instytucją kultury, bo instytucjami kultury są tylko te instytucje które są państwowe i są na liście instytucji kultury, reszta to nie wiadomo co … grupa wariatów! Nie dość że sami ponosimy ryzyko produkcji dóbr kultury i rozpowszechniania tejże, Państwo nas za to każe, każąc nam płacić vat 23%, a państwowym instytucjom nie! Państwo pomaga nam pozwalając nam stanąć do konkursów. Czasem wygramy, czasem nie, ale ponieważ jesteśmy ambitni gramy, produkujemy i gramy, no więc płacimy podatki. Podatki większe niż cała pomoc Państwa. Tantiemy, czyli honoraria dla autorów stanowiące od 10% do 25% z zysku z każdego wieczoru, zostały też ovatovane, a to wielkie sumy każdego wieczora, szczególnie w takich teatrach jak nasze które grają dużo i mają publiczność. Nie czuję się partnerem dla tego Państwa, a raczej Państwo nie jest dla mnie partnerem, w żaden sposób. To Państwo, Polska, każe mnie, za to że miałam obywatelską i osobistą inicjatywę w sprawie kultury. Co mam robić? Wiem co. Grać same farsy (a umiem), i być teatrem prywatnym. Zakładałam Fundację, bo myślałam że dzięki temu, będę Partnerem dla tego Państwa, partnerem w szczytnej społecznej sprawie jaką jest kultura i jej upowszechnienie. Pytam znajomego, byłego państwowego urzędnika w wydziale kultury. Emeryta. – Co mam robić? – No jak jesteś taka niemądra i zachciało ci się wyręczać Państwo, w którym dodatkowo nikt tego nie rozumie ani go to nie obchodzi – to cierp i szukaj takich którzy to rozumieją. Państwowe teatry mają dotacje, nie mają vatu, nie muszą pisać jak ty planów repertuarowych na trzy lata bo nie występują o granty, nie uczestniczą w konkursach i tyle. I robią co chcą. Ty jesteś krytykowana, sprawdzana, znienawidzona, bo mimo wszystko ci się udaje. Tylko publiczność jak się wydaje jest z tobą i to rozumie. Po co ci był ten kłopot. Przecież gdybyś się uparła byłabyś dyrektorem teatru państwowego, albo dziś w świetle nowej ustawy twoja Fundacja wywalczyłaby państwowy teatr z dotacją. Trzeba było poczekać te 6 lat. Bardzo pouczająca i rozczarowująca rozmowa z emerytem, a do tego z SLD.

Ludzie idźcie na wybory. Ja pójdę, tylko …

PS. Ponieważ po moim wpisie dzisiejszym, rozdzwoniły się telefony w naszych kasach i publiczność chce kupować bilety na ten spektakl z transmisją telewizyjna, muszę wyjaśnić lub doprecyzować, że transmisja odbędzie bezpośrednio ze studia telewizyjnego, do którego zostanie spektakl przeniesiony, a nie z naszego teatru. A bilety na ten wieczór, do studia , będzie „rozprowadzać” ( co za ohydne słowo!), telewizja za pomocą konkursów czy jakoś inaczej, za pomocą strony internetowej telewizji publicznej. Szczegółów nie znam. Pozdrawiam.

PS.2 Dodaję zdjęcia z trzech spektakli ” Lamentu”, ” Flamenco namiętnie” i ” Pchły szachrajki” , oraz zdjęcia „dookoła tych spektakli”, zagranych w ten weekend, na zakończenie sezonu letniego, dla odmiany nie na Palcu Konstytucji tylko przed Och-teatrem.

Wrzesień

2011