Andrzeja i Konstantego - wszystkiego dobrego

Za chwilę w Teatrze Polonia przedstawienie charytatywne Zenona Laskowika i Przyjaciół na rzecz Domu Artysty Weterana w Skolimowie. We foyer teatru wystawa zdjęć pensjonariuszy Skolimowa. Bardzo dziękujemy i składamy najlepsze życzenia i pozdrowienia.

Andrzeja i Konstantego - wszystkiego dobrego

Wczoraj promocja drugiego tomu dzienników. Prowadziła Kasia Montgomery. Dziękuję wszystkim.

Grzegorza i Zdzisława - wszystkiego dobrego

Dzisiejsza promocja książki Witolda Beresia i Krzysztofa Burnetki „Andrzej i Krystyna, późne obowiązki”.

Waleriana i Maksymiliana - wszystkiego dobrego

Zamiast obiadu wskoczyłam na wystawę najciekawszych prac dyplomowych ASP. Łyk oddechu i inspiracji.

Janusza i Konrada - wszystkiego dobrego

Wczoraj dostałam Różę Gali za całokształt. Bardzo dziękuję. Gratuluję wszystkim nominowanym i nagrodzonym wczorajszego wieczoru. To był wieczór także 15-lecia Gali. W związku z tym składam najlepsze życzenia.
Było mi bardzo miło. Ta nagroda i czytelników i szanownej kapituły tej nagrody, przyszła w ważnym dla mnie momencie. Wszelkie wyrazy wsparcia są mi teraz szczególnie ważne i miłe. Dziękuję.

Bartłomieja i Marcina - wszystkiego dobrego

Premiera spektaklu DZIEŁA WSZYSTKIE SZEKSPIRA W NIECO SKRÓCONEJ WERSJI.
Dziękujemy.
Fot. Kasia Chmura-Cegiełkowska

Ursyna i Teodora - wszystkiego dobrego

ANDRZEJ WAJDA: ANTOLOGIA FILMOWA, WYDANIE KOLEKCJONERSKIE (36 DVD)

Majestatyczne wydanie podsumowujące dorobek Andrzeja Wajdy, zawierające 26 filmów fabularnych, wybranych przez samego Mistrza: od „Pokolenia” po „Powidoki”. Dopełnia je 10 płyt DVD z unikalnymi materiałami dodatkowymi, na których znalazły się min. filmy telewizyjne, dokumenty i krótkie metraże Reżysera, filmy o nim, telewizyjne wywiady oraz reportaże z planów. Filmom towarzyszy książka, która zbiera komentarze i opowieści Andrzeja Wajdy na temat poszczególnych filmów. Wszystkie zawarte w wydaniu filmy poddano rekonstrukcji cyfrowej, a rozmach i jakość edytorska czynią z tej kolekcji absolutnie wyjątkowe przedsięwzięcie.

Antoniego i Ernesta - wszystkiego dobrego

DZIEŁA WSZYSTKIE SZEKSPIRA
(W NIECO SKRÓCONEJ WERSJI)
Teatr Polonia
Premiera 10 listopada.

Feliksa i Leonarda - wszystkiego dobrego

Przyjechały. Drugi tom Dzienników. Lata 2003 – 2004. Zawstydzają aż.

Seweryna i Wiktoryny - wszystkiego dobrego

Zamieszczam ten list z podziękowaniem i dumą.

Szanowna Pani Krystyno,

miałam wczoraj okazję zobaczyć „Pocztówki z Europy”. Tak się akurat składa, że niemal wszystkie spektakle Pani Fundacji oglądam w ważnych dla mnie momentach. Tematyka sztuk zdaje się zbiegać z tym, z czym w danej chwili zmagam się na co dzień. Mimo że przedstawienia nie zawsze są odpowiedzią na dręczące pytania, to pomagają spojrzeć na pewne sprawy z zupełnie innej perspektywy. Tak też było z „Pocztówkami z Europy”.

Spektakl ten okazał się dla mnie jedną z piękniejszych oraz ważniejszych lekcji o miłości. Bardzo za to dziękuję. Krzywe zwierciadło życia rodzinnego, w którym przeglądałam się wraz z bohaterami, odbijało wyjątkową dawkę zrozumienia oraz siły przebaczenia.

Wychodząc z teatru, myślałam o tym, że o ile przyjemniej byłoby nam w życiu, gdybyśmy częściej mieli możliwość oglądania tak wspaniale zagranych przedstawień. Kłaniam się nisko aktorom, którzy humorem, niekiedy tylko gestem lub spojrzeniem, ozłacającym milczeniem przekazali wiele treści wymagających przemyślenia. Po przeżyciu wieczorów, kiedy artysta dzieli się z widzem swoją dojrzałością, czułością oraz mądrością, pragnie się tylko, by wypowiadane ze sceny słowa na zawsze zakorzeniły się w głowie i wracały wtedy, gdy rzeczywistość tego wymaga, a budzący wzruszenie talent aktorów powodował szybsze bicie serca. Zobaczenie pani Magdaleny Zawadzkiej czy Doroty Pomykały jest jednym z najcenniejszych doświadczeń, z rodzaju tych, które wzmacniają wdzięczność za to, że TAKIE osoby wciąż są, wzbogacają nas swoją wzruszającą grą.

Gdy skończył się drugi akt, miałam przeogromną chęć znalezienia się w gronie najbliższych, by docenić ich obecność, uśmiechnąć się z rozczuleniem do posiadanych przez nich wad. W dzisiejszych czasach takie bodźce są istotne i potrzebne. Chcę wierzyć, że te inspiracje przekują się na stałą chęć zmieniania na lepsze swojej postawy, pielęgnowania tego, co nadaje sens. Przynajmniej będę się o to starać.

Pani Krystyno, ponownie, kiedy wszystko inne zawodzi, Pani teatr staje się tym, co stawia do pionu. To niezwykłe, bezcenne uczucie, gdy na samą myśl o pójściu na sztukę wszystko się we mnie rozpromienia. Dziękuję.

Mocno trzymam kciuki za realizację planowanych przedsięwzięć w Fundacji.

Pozdrawiam ciepło, życząc spokoju oraz najcudowniejszych dni

Aleksandra

Urbana i Augusta - wszystkiego dobrego

12 urodziny Teatru Polonia spotkanie popołudniowe. Bardzo Wam dziękujemy Przyjaciele.❤️❤️❤️❤️

Euzebii i Narcyza - wszystkiego dobrego

Lucjana i Ewarysta - wszystkiego dobrego

12 lat Teatru Polonia

Krystyna Janda założyła teatr z „głodu grania”. Po odejściu z warszawskiego Teatru Powszechnego przez rok żaden z dyrektorów nie zaproponował aktorce etatu u siebie w teatrze – pisze Maciej Łukomski.

Krystyna Janda po ośmiu miesiącach od odejścia z teatru, zaczęła szukać sali, w której mogła by grać spektakle. Po kilku tygodniach okazało się, że wszystkie sale na ewentualny wynajem nadają się do kapitalnego remontu.

W styczniu 2005 roku aktorka razem z mężem Edwardem Kłosińskim zdecydowała się kupić budynek dawnego kina Polonia. W ten sposób powstała rodzinna Fundacja Krystyny Jandy na rzecz Kultury. Aktorka, aby spełnić swoje marzenia, postawiła wszystko na jedną kartę, sprzedała warszawski dom, pod zastaw innej nieruchomości i zainwestowała swoje i męża oszczędności z trzydziestu lat ich zawodowego życia. Przebudowa i remont dawnego kina trwały kilka miesięcy.

Krystyna Janda prawie nocowała na placu budowy. Nie było łatwo. Piętrzyły się trudności. Brakowało materiałów budowlanych, trzeba było spełniać liczne wymogi bezpieczeństwa i normy UE, które powodowały wzrost kosztów budowy. Krystyna Janda z mężem musieli przebrnąć przez gąszcz przepisów prawnych i walczyć z administracją budynku. „Kupiłam sobie kodeks pracy i czytałam go w niedzielę zamiast Stendhala” – opowiadała w jednym z wywiadów założycielka Teatru Polonia.

Premierą „Stefci Ćwiek w szponach życia” 29.10.2005 roku, zainaugurowano działalność małej sceny Teatru Polonia „Fioletowe Pończochy”, a rok później „Trzema siostrami” Czechowa, została otwarta duża scena. Obie premiery spotkały się z życzliwym przyjęciem krytyki i przyciągnęły do teatru publiczność. Nikt pewnie wtedy nie przypuszczał, że teatr przy Marszałkowskiej stanie się jedną z najważniejszych scen w kraju. Znając temperament Krystyny Jandy można było się spodziewać, że wkrótce Teatr Polonia nabierze rozpędu.

Pierwszym wielkim hitem teatru stał się spektakl „Boska!” w reżyserii Andrzeja Domalika z Krystyną Jandą w roli „najgorszej śpiewaczki świata”. Przedstawienie zebrało fantastyczne recenzje i ściągnęło do teatru tłumy widzów spragnionych rozrywki na wysokim poziomie. Do dziś spektakl zagrano ponad 220 razy.

Szybko stało się jasne, że Krystyna Janda jest nie tylko wybitną aktorką, ale także sprawnym menadżerem. Teatr Polonia jest przykładem wzorcowo prowadzonej placówki. Teatr gra codziennie przez cały rok. Premiery zawsze odbywają się w wyznaczonym terminie. Obsługa teatru jest uprzejma i znakomicie poinformowana. Na stronie internetowej teatru można znaleźć wszystkie potrzebne informacje. Repertuar teatru zaskakuje i jest na przyzwoitym poziomie.

Krystyna Janda ma znakomitą intuicję artystyczną, bo potrafi kolejnymi premierami zainteresować publiczność teatralną i wzbudzić zachwyt krytyki teatralnej. W 2010 roku Warszawę zelektryzowała wiadomość, że w Teatrze Polonia w spektaklu „32 Omdlenia” w reżyserii Andrzeja Domalika zagra Jerzy Stuhr. Przedstawienie w gwiazdorskiej obsadzie okazało się wizytówką Teatru Polonia. Dotychczas odbyło się ponad 215 pokazów tego spektaklu, zawsze przy owacjach na stojąco. Dobrym pomysłem okazało się zaproszenie do współpracy aktorów z Teatru Wybrzeże – Dorotę Kolak i Mirosława Bake. Przedstawienie „Sex dla opornych” z ich udziałem, bije rekordy popularności. Szeroko komentowana była premiera monodramu z udziałem Krystyny Jandy „Danuta W.”, na podstawie książki Danuty Wałęsy.

Z teatrem współpracowała Katarzyna Figura wystawiając m.in. monodram „Kalina”. Sukcesem okazała się premiera „Kto się boi Virgini Woolf?” z Ewą Kasprzyk w roli Marthy. Niedawna premiera sztuki Iwana Wyrypajewa „Słoneczna linia” z Karoliną Gruszką i Borysem Szycem to kolejny hit teatru, który zebrał znakomite recenzje. Perełką teatralną jest „Zbrodnia z premedytacją” Gombrowicza z fenomenalną rolą Wojciecha Malajkata.

Na scenie „Fioletowe Pończochy” możemy oglądać m.in.: „Kontrakt”, który okazał się ważnym głosem w sprawie traktowania pracowników w korporacjach i świetną „Kantatę na cztery skrzydła” z Agatą Kuleszą.

Niezwykłym wydarzeniem artystycznym są darmowe, plenerowe spektakle w czasie wakacji wystawiane na Placu Konstytucji, które przyciągają tłumy mieszkańców stolicy.

Aktorka nie boi się w wystawianach na scenie przy Marszałkowskiej poruszać trudnych tematów. Można tutaj obejrzeć spektakl „Matki i synowie”, poruszający temat homoseksualizmu, przedstawienia „Kto sie boi Virgini Woolf?”, „Piękny nieczuły” o trudnej milości dwojga ludzi czy „Happy now?” – portret dzisiejszych 40 -latków.

W ciągu 12 lat istnienia Teatru Polonia wystawiano sztuki Bałuckiego, Czechowa, Fredry, Grochowiaka czy Becketta. Wyprodukowano ponad 70 premier i zagrano ok 5000 spektakli, które obejrzało milion widzów. Z kolei co roku w obydwu teatrach Fundacji odbywa się ponad 900 spektakli. W żadnym polskim teatrze nie gra się takiej ilości przedstawień.

Nie było by pewnie takiego sukcesu, gdyby nie zaproszono do współpracy plejady wybitnych polskich aktorów. Przez 12 lat z teatrem współpracowało ponad 300 aktorów z całej Polski. Tylko w Teatrze Polonia na jednej scenie można zobaczyć m.in.: Ewę Kasprzyk, Magdalenę Zawadzką, Jerzego Trelę, Wiktora Zborowskiego, Borysa Szyca, Natalię Sikorę czy Mateusza Damięckiego. To na scenie przy Marszałkowskiej stawiają swoje pierwsze kroki absolwenci wydziału aktorskiego szkół teatralnych z całej Polski.

Gwiazdorskie obsady spektakli w Teatrze Polonia to również nie lada wyzwanie dla działu koordynacji pracy artystycznej, bo liczne zobowiązania aktorów powodują konflikt terminów i trudności w graniu poszczególnych tytułów. Niepodzielnie jednak na deskach Polonii króluję Krystyna Janda, której monodram „Shirley Valentine”, grany jest od 26 lat i doczekał sie blisko 1000 wystawień. Spektakl ten jest obok musicalu „Metro” Teatru Studio Buffo, największym teatralnym hitem stolicy ostatnich dekad.

Krystyna Janda to jedna z niewielu osób, która potrafi podążać za swoimi marzeniami. Kiedy nie miała, gdzie się podziać, nie narzekała, tylko wzięła sprawy w swoje ręce i zbudowała teatr, pokonując liczne przeszkody, nie przejmując się „życzliwymi”. Kiedy w Teatrze Polonia zabrakło miejsca na granie kolejnych premier, aktorka postanowiła otworzyć drugi teatr. W 2010 roku premierą „Wassy Żeleznowej” zainagurowł działalność Och -Teatr.

W ten sposób powstał niezwykły kombinat artystyczny, w którym rocznie gra się 900 spektakli. Krystyna Janda nie przejmuje się hejtem, robiła i robi swoje. Pomimo, że wcale nie jest łatwo w dzisiejszych czasach prowadzić dwa prywatne teatry, które co miesiąc muszą zarobić milion złotych z biletów, aby pokryć koszty stałe, pensje, czynsz.

Za chwilę w Teatrze Polonia kolejne teatralne przyjemności i premiery. Jubileusz Teatru Montownia i premiera spektaklu „Dzieła wszystkie Szekspira”. Na początek Nowego Roku, koncert Noworoczny, a potem premiera spektaklu o Grzegorzu Przemyku. W rocznicę marca 68 „Zapiski z wygnania” z Krystyną Jandą w reżyserii Magdy Umer. W planach teatru również spektakl o Jeremim Przyborze.

„12 lat Teatru Polonia”

Maciej Łukomski

Materiał nadesłany do e-teatr.pl

Łukasza i Juliana - wszystkiego dobrego

Nagle uświadomiłam sobie dziś o 6 rano w hotelu w Kluczborku, że w grudniu skończę 65 lat. Wcześniej tego nie zauważyłam. I co? Nic. Nie smuci mnie to. Dobrego dnia.

Ludwika i Dionizego - wszystkiego dobrego

Dziś rocznica urodzin Agnieszki Osieckiej ❤️ i Magdy Umer 

Marii i Marka - wszystkiego dobrego

Byłam z Krzysiem Materną odwiedzić głodujących młodych medyków. Wielu z nich wstało do tego zdjęcia. Nie zostawiajmy ich, tak zdeterminowanych, samych.
Nie musicie tam chodzić. Zróbcie sobie tylko zdjęcie z kartką POPIERAM #protestmedykow
lub dołączcie do swojego zdjęcia takie hasło. Prosili o to.
Czują się samotni i bezradni. Nie wiedzą co będzie dalej ale ich determinacja jest imponująca.

Marii i Marka - wszystkiego dobrego

Przeczytałam dziś fascynującą historię Dziewczyny z Ipanemy, a to słynna piosenka napisana pod tym tytułem, w interpretacji Wandy Warskiej. Frank Sinatra zaśpiewał ją chyba najpiękniej.

https://www.youtube.com/watch?v=lDirfuSEPTc

Marii i Marka - wszystkiego dobrego

W poniedziałek w Teatrze Polonia zagram 350 grany już dla mojej fundacji, spektakl SHIRLEY VALENTINE. Wcześniej w Teatrze Powszechnym zagrałam tę rolę 431 razy, nie wiem też, ile razy zagrałam „na wyjeździe”, dziś nie sposób te wieczory policzyć. Myślę, że kręci się ta liczba między 800 a 1000 prezentacji, a mija 26 lat od premiery. Spektakl cały czas się zmienia i „rośnie” razem ze mną. Jest radością i szczęściem finansowym dla każdej sceny, uratował i Teatr Powszechny i naszą fundację wielokrotnie. O walorach artystycznych nie będę mówić, bo mnie nie wypada. W każdym razie pozdrawiam najserdeczniej reżysera spektaklu i ówczesnego dyrektora Teatru Powszechnego pana Macieja Wojtyszko oraz współproducentów spektaklu – wrocławski IMPART. Spektakl zwrócił nakłady poniesione na produkcję po 4 wieczorach!

Wszystkim Państwu dziękuję i pozdrawiam, ale przede wszystkim kłaniam się Widzom!
Wszystkiego dobrego dla Państwa i życzę „wybicia się” na niepodległość i wolność osobistą, śladem mojej Shirley.
💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋
Podobno ten spektakl zmienił życie wielu kobietom, po obejrzeniu go podjęły ważne życiowe decyzje. Ostatnia edycja programu do spektaklu zawiera listy o tym mówiące. Jeśli to prawda, napiszcie mi o tym. Serdeczności. Kj

Artura i Brunona - wszystkiego dobrego

Wystawa BIEDERMEIER w Muzeum Narodowym w Warszawie. Chwila przyjemności.

Artura i Brunona - wszystkiego dobrego

Pierwsza rocznica śmierci Andrzeja Wajdy 

TVP Kultura wspomina Andrzeja Wajdę

 9 października minie rok od śmierci jednego z najważniejszych twórców polskiej kultury, mistrza kina – Andrzeja Wajdy. Z tej okazji TVP Kultura przypomni wyreżyserowane przez niego filmy Tatarak, Dyrygenta oraz dokument „Wróblewski według Wajdy”.

TATARAK, godz. 13:20

Obsada: Krystyna Janda, Paweł Szajda, Jakub Mazurek, Jan Englert, Jadwiga Jankowska-Cieślak, Julia Pietrucha, Roma Gąsiorowska, Krzysztof Skonieczny, Paweł Tomaszewski, Mateusz Kościukiewicz, Marcin Łuczak, Marcin Korcz, Jerzy Mizak, Andrzej Wajda.

Zdjęcia: Paweł Edelman.

Uhonorowany w 2009 roku na Berlinale Nagrodą im. Alfreda Bauera film Andrzeja Wajdy z Krystyną Jandą w roli głównej.

Obraz powstał na kanwie opowiadania Jarosława Iwaszkiewicza o tym samym tytule. Bohaterką jest kobieta w średnim wieku – Marta – od lat w żałobie po stracie dwóch synów, którzy zginęli w Powstaniu Warszawskim. Pewnego dnia nad brzegiem rzeki poznaje ona dużo młodszego od niej mężczyznę – Bogusia. Wzajemna fascynacja obojga przeradza się w niemożliwą do spełnienia miłość. Film dedykowany jest zmarłemu w 2008 roku operatorowi Edwardowi Kłosińskiemu – mężowi Krystyny Jandy oraz wieloletniemu współpracownikowi Andrzeja Wajdy.

DYRYGENT, godz. 16:55

Obsada: John Gielgud, Krystyna Janda, Andrzej Seweryn, Jan Ciecierski, Tadeusz Czechowski, Marek Dąbrowski, Józef Fryźlewicz, Janusz Gajos, Stanisław Górka, Jerzy Kleyn, Mary Ann Krasinski, Anna Łopatowska, Elżbieta Strzałkowska, Maria Seweryn, Jerzy Szmidt, Mavis Walker, Wojciech Wysocki, Stanisław Zatłoka.

Zdjęcia: Sławomir Idziak.

Adaptacja opowiadania Andrzeja Kijewskiego o tym samym tytule. Nagrodzony w 1980 r. Srebrnym Niedźwiedziem na Berlinale oraz Nagrodą Dziennikarzy na MFF w San Sebastian film, którym Andrzej Wajda podbił serce Ingmara Bergmana.

Do Małego miasteczka przyjeżdża John Lasocki – dyrygent światowej sławy o polskich korzeniach. Ma on poprowadzić miejscową orkiestrę do wykonania V Symfonii Beethovena. Jego odwiedziny nie są jednak przypadkowe. Wraca on do miejsca urodzenia, gdzie ożywają wspomnienia o dawnej miłości, której uosobieniem jest Marta, córka niegdysiejszego obiektu westchnień oraz żona miejscowego dyrygenta Adama. W rolę głównej bohaterki – młodej skrzypaczki Marty – wcieliła się Krystyna Janda. Jej filmowym partnerem – małomiasteczkowym kierownikiem lokalnej orkiestry, został jej ówczesny mąż – Andrzej Seweryn. Postać starszego dyrygenta – Johna Lasockiego gra John Gielgud.

WIĘCEJ NIŻ FIKCJA – „WRÓBLEWSKI WEDŁUG WAJDY”, godz. 20:20

Andrzej Wajda i Andrzej Wróblewski – tych dwóch wybitnych artystów różnił sposób wypowiedzi, ale łączyła podobna wrażliwość: Kiedy go zobaczyłem, pomyślałem, że to, co ja chciałbym namalować, już zostało namalowane… – mówił o twórczości malarza najsłynniejszy polski reżyser. Dokument przedstawia osobistą relację tych dwóch niezwykłych postaci z perspektywy Andrzeja Wajdy. Polska premiera filmu odbyła się 18 marca 2016 r. w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie w ramach prezentowanej wówczas wystawy „Andrzej Wróblewski: Recto/Verso”. Pokaz był częścią obchodów 90. jubileuszu Andrzeja Wajdy. Światowa premiera dokumentu miała miejsce 12 lutego 2016 r. w madryckim Muzeum Narodowym Reina Sofia.

Źrodło: Informacja prasowa

https://fdb.pl/wiadomosci/32194-tvp-kultura-wspomina-andrzeja-wajde