Teofila i Makarego - wszystkiego dobrego

Dziś i jutro pracujemy nad dwoma zastępstwami w spektaklu LILI. Krzysztof Stelmaszyk od jakiegoś czasu pracuje nad główną rolą inspektora, którą grał Piotr Machalica, Natalia Berardinelli dziś o 5:00 dowiedziała się, że z powodu choroby koleżanki musi zrobić nagłe zastępstwo. Gramy w poniedziałek, wtorek i we środę w Och-Teatrze o 19:30.
Co to za czas?! Co to za szamotanina.
Wszystkiego dobrego.
Wczoraj znajoma mi pani, która sprząta klatki w blokach na niedużym osiedlu w podwarszawskiej miejscowości, opowiedziała mi co tam się dzieje, jakie dramaty, jak wiele młodych ludzi, chłopców i dziewcząt podczas tego czasu pandemii weszło w stałe uzależnienie od narkotyków, dopalaczy i alkoholu. Dramat. Czas raju dla dilerów. Matki, ojcowie z obłędem szukają pomocy, usiłują ratować dzieci! Bezsilnie. Co to za czas! Co to za obłęd!

Gabriela i Anastazji - wszystkiego dobrego

JAROSŁAW MIKOŁAJEWSKI:
Wczoraj nareszcie oficjalna premiera ALEI ZASŁUŻONYCH odbyła się, na szczęście. Trudne to wszystko, praca z długimi przerwami, pokaz w grudniu, teraz nagle start po tak długiej przerwie, nie jestem zadowolona z wczorajszego przebiegu spektaklu, zbyt dużo nerwów i brak niuansów interpretacyjnych, szczególnie u mnie, ale trudno. Dziś gramy i będzie lepiej spokojniej. Następne spektakle w połowie marca.
Zdjęcia reportażowe Roberta Jaworskiego z wczorajszego wieczoru, po spektaklu małe spotkanie przyjaciół i wspomnienia.
Od jutra próby wznowieniowe LILI i zastępstwa za Piotra Machalicę, to będzie smutne i trudne, bardzo trudne, jak wiele rzeczy teraz.

Wczoraj – premiera „Alei Zasłużonych” w Teatrze Polonia. Dziś – pierwszy spektakl biletowany. W marcu i kwietniu następne.
To mój pierwszy dramat napisany jako dramat i wystawiony jako dramat.
Nie umiem i chyba nie chcę napisać o nim ani słowa.
Powiem więc, że jestem wdzięczny Krystynie Jandzie, że przyjęła ten tekst kiedy tylko go do niej wysłałem, że tak precyzyjnie i wizjonersko wyreżyserowała, i wstrząsająco zagrała. I za wspólny, mądrze i najmilej spędzony czas.
Że jestem wdzięczny Emilii Krakowskiej, Dorocie Landowskiej, Olgierdowi Łukaszewiczowi i Grzegorzowi Warchołowi za wspaniałe aktorstwo i rozmowy, za ludzkie ciepło i mądrość. I ekipie Teatru Polonia za ogromną serdeczność, wsparcie i cierpliwość.
Trzymam kciuki za dzisiaj, „e la nave va” (a statek płynie). Płyń po morzach i oceanach świata, Alejo.
Oto mały fragmencik:

/…/
ONA: Otóż sytuacja jest taka: jestem pisarką, poetką, jak pani wie, co bardzo mi pochlebia. Trochę źle się ostatnio czuję… Jak Sonata b-moll…Tak więc ostatnio czuję się gorzej, i zaczęłam się z mężem zastanawiać nad śmiercią.
Nie nad moją i męża, tylko ja i mąż nad moją śmiercią. I skonstatowaliśmy…
to chyba odpowiednie słowo, takie jakich należy używać w ministerstwie,
w komisji kultury… więc skonstatowaliśmy – proszę wybaczyć, ale w tym miejscu chce mi się dodać „kurwa”…
URZĘDNICZKA: Doskonale panią rozumiem…
ONA: No więc skonstatowaliśmy, kurwa, uczciwszy najświętsze uszy ministra kultury, bo mogłabym powiedzieć znacznie gorzej… że kiedy to już się zdarzy, kiedy umrę, nie będziemy, to znaczy mój mąż… nie będzie miał za co mnie pochować…i bardzo się tym martwi /…/.

Zapraszam, jm

Wiktora i Cezarego - wszystkiego dobrego

W poniedziałek po długiej przerwie Callas, we wtorek Biała bluzka, jutro po wielu dniach od pokazu grudniowego premiera Alei zasłużonych, w niedzielę przypomnienie Lili, to jest razem jakieś 300 stron tekstu z pamięci, mój biedny mózg wariuje, zwoje się przegrzewają, na stykach iskrzy. W życiu pozascenicznym nie pamiętam już nic, nawet imion kotów. Pamięć trzeba trenować, bez stałego treningu słabo. Dobrze że przynajmniej wiem o co chodzi i co chcę zagrać.
Dobrego końca tygodnia

Marty i Małgorzaty - wszystkiego dobrego

Dziś CALLAS, jutro BIAŁA BLUZKA, w piątek premiera ALEI ZASŁUŻONYCH. A w sercu czarno. Wczoraj znów wiadomość o śmierci. Pan Jan Lityński🖤

Cyryla i Apolonii - wszystkiego dobrego

Dziś pierwszy raz od od dawna znów na próbie w teatrze.
Postanowiliśmy 26 marca dać premierę ALEI ZASŁUŻONYCH. Cieszę się. Jak nas 27 na nowo zamkną to przynajmniej będziemy po premierze.
Nasz zarejestrowany PAN JOWIALSKI dostał na katowickim festiwalu komedii Nagrodę Publiczności, bardzo dziękujemy.

Piotra i Małgorzaty - wszystkiego dobrego

A pies nic nie rozumie co się dzieje.

Feliksa i Hilarego - wszystkiego dobrego

Siedzę na planie serialu i odwiedzam cmentarze.
Chodzę na spacery i czytam.
Robię porządki i przeglądam papiery po zmarłym przyjacielu Jerzym Karwowskim.
Oglądam filmy i śpię. ( świetne – Fran Lebowitz i Giń 2020)
Czekam na otwarcie teatrów, uczestniczę w naradach i podpisuję papiery fundacyjne.
Zapalam światła na noc przed domem rano je gaszę.
To nie jest życie.

Matyldy i Honoraty - wszystkiego dobrego

Mam dość

Jana i Wilhelma - wszystkiego dobrego

Warszawa, 08.01.2021

W odpowiedzi na szereg niepełnych informacji przekazywanych opinii publicznej przedstawiam opis przebiegu wydarzeń związanych z akcją szczepień przeciwko COVID-19 w Warszawskim Uniwersytecie Medycznym.
Centrum Medyczne WUM zostało wyznaczone przez Rektora WUM za zgodą Narodowego Funduszu do planowych szczepień dla pracowników i studentów wszystkich jednostek kampusu WUM grupy ,,0” od 04.01.2021 roku i w tym zakresie czyniliśmy przygotowania
W dniu 24.12 2020 otrzymaliśmy telefon z ARM o przyznaniu nam nieplanowanych szczepionek z terminem szczepienia do 31 grudnia 2020 r. ze względu na ryzyko przeterminowania tych szczepionek. Zgodziliśmy się na najmniejszą ilość 75 dawek ze względu na brak przygotowania procedur szczepienia.
W dniu 27. 12. 2020 otrzymałam podobną informację telefoniczną z NFZ dotyczącą konieczności zwiększenia liczby szczepionek do 450 dawek do szybkiego, priorytetowego wykorzystania, z zapewnieniem możliwości szczepień osób spoza grupy „0”, między innymi rodzin, znajomych oraz innych pacjentów. Chodziło o to, żeby wykorzystać dawki przed końcem roku, kiedy mijał ich termin przydatności do użycia a także w celu przetestowania sprawności tworzonego systemu szczepień. Te szczepionki były dodatkową, przedterminową pulą, gdyż planowe szczepienia personelu miały rozpocząć się w CM WUM od 4 stycznia. W zależności od liczby zgłoszeń kolejne dawki miały być zamawiane od 31 grudnia w systemie cotygodniowym.
Szczepienia w końcu roku 2020 miały być realizowane zgodnie z Pismem Prezesa NFZ zezwalającym na elastyczne wykorzystanie szczepionek, tj. szczepienie poza grupą „0” m. in. „pacjentom, rodzinom pracowników”. Informację NFZ przekazał mi najpierw telefonicznie, a potem przysłał potwierdzające rozmowę pismo z dnia 29.12.2020.
W związku z tym jeszcze w Święta poleciłam kierownictwu CMWUM informować pracowników o możliwości wcześniejszych szczepień dla nich ich rodzin, pacjentów i znajomych. Poinformowałam również kanclerz WUM o takiej możliwości z prośba o przygotowanie listy chętnych do szczepień pracowników WUM.
Pracownicy Szpitali: CSK- Banacha i Szpitala dziecięcego mieli rozpocząć szczepienia od 4 stycznia 2021. Ustaliłam z Dyrekcją tych placówek, że szczepienia pracowników CSK będą się odbywały w Centrum Dydaktycznym a drugiego Szpitala w jego siedzibie. Dyrekcja Szpitala CSK na moją prośbę według schematu rozpoczęła przygotowywania godzinowych, imiennych harmonogramów zgłoszeń które wypełnione miałam otrzymać 4 stycznia rano.
Uznaliśmy, że wcześniejszą partie szczepionek podzielimy na szczepienia pracowników szpitala Pediatrycznego w jego lokalizacji oraz na szczepienia pracowników CMWUM, administracji WUM i „innych” (określonych w piśmie Prezesa NFZ) w Centrum Dydaktycznym, które zostało w tym celu udostępnione przez Rektora WUM.
W dniu 28 grudnia 2020 do godziny 14:30 nie otrzymaliśmy szczepionek. Z rozmowy z ARM dowiedziałam się, że tylko 75 szczepionek ma statut zrealizowanych a resztę trzeba zamówić mailowo jako formalną realizację zamówienia partii szczepionek o którą prosił NFZ. Co niniejszym uczyniłam.
Około godziny 17:00 otrzymaliśmy 75 szczepionek. Szczepienia rozpoczęliśmy o godzinie 9:00 w dniu następnym tj. 29 grudnia 2020 roku. W pierwszej kolejności zaszczepione były osoby zaangażowane w akcję. W tym dniu z 75 otrzymanych szczepionek zaszczepiliśmy zaledwie 60 osób. Zaangażowane w to były od 9:00 do 18:00 4 zespoły. W czasie tych 9 godzin można było zaszczepić 400 osób. Przeraził nas brak chętnych i długie przestoje w pracy. Koordynatorka dzwoniła do pracowników ściągając ich z urlopów. Powiadomione były pielęgniarki Izy Przyjęć Szpitala CSK, powiadamialiśmy naszych pacjentów o możliwości zaszczepienia. Jako naszego wieloletniego pacjenta zaprosiliśmy także aktora ze świata kultury, który dalej informował kolegów ze swojego środowiska leczących się na Banacha. Zgłoszenia chętnych do zaszczepienia wysyłane były na adresy mailowe zamieszczone na stronie internetowej CMWUM i Ministerstwa Zdrowia. Zrodził się pomysł, aby znane osoby świata kultury zostały ambasadorami akcji szczepień. Władze WUM zamieściły taką informację w mediach. Planowaliśmy przygotowanie spotów reklamowych, audycji itp. Aktorzy zgodzili się społecznie użyczyć nam swojego wizerunku i czynnie włączyć się w akcję edukacyjną promującą konieczność szczepień. Wszystko po to, żeby, zaszczepiło się jak najwięcej osób i przerwać łańcuch pandemii.
Po dostawie pierwszej partii szczepionek nie mieliśmy informacji, kiedy dostaniemy następne. Okazało się, że nie można ich było znaleźć w systemie. Po licznych telefonach dzięki przychylności pracowników ARM udało nam się otrzymać informację, że szczepionki z hurtowni będą możliwe do dostarczenia dopiero 31grudnia 2020 roku ze względu na trudności logistyczne dużej ilości dostaw
Aby przyspieszyć dostawy zaproponowaliśmy swój udział – własny środek transportu z lodówką. Ministerstwo Zdrowia nie wyraziło na to zgody. Przekonywaliśmy hurtownię o konieczności dostawy 30 grudnia ze względu na niemożliwość zaszczepienia populacji około 400 osób w dniu Sylwestra. W końcu udało się rozpocząć szczepienia z danej puli 30 grudnia 2020 roku przed południem.
Szczepienia w okresie absencji urlopowej w końcówce roku pod presją czasu nie były proste a dla nas najważniejsze było wykorzystanie 100% szczepionek tak aby nie zmarnować ani jednej. To o to nas prosił NFZ. W trybie nagłym nie planowanym zaszczepiliśmy około 300 osób
z grupy „0” oraz około 150 osób spoza niej: rodzin, pracowników służb pomocniczych, pacjentów
z Kampusu Banacha, wśród których byli też aktorzy. W pojedynczych przypadkach w sytuacji niepewności co do tego, ile osób się stawi na tak nagle organizowane szczepienie w końcówce roku, pracownicy szczepili również osoby towarzyszące osobie szczepionej. Było to podyktowane troską o nie zmarnowanie materiału do zaszczepienia Rozcieńczona fiolka musi zostać wykorzystana w krótkim czasie. Ryzyko zmarnowania rozcieńczonych dawek powstało w 6 zespołach szczepiących.
Lista osób do szczepienia musiała być równa liczbie dawek szczepionek do rozdysponowania. Listę osób tworzono na podstawie zgłoszeń chętnych, do których uprzednio trafiły nasze zapytania, przygotowane listy były przekazywane do punktu szczepień do wykonania.
Osoby, które miały być zaszczepione, były przygotowywane do szczepień w kolejności według listy. Po wypełnieniu ankiet, oświadczeń i wpisaniu do systemu osoby te były kwalifikowane przez lekarza i kierowane do szczepienia. Tego ustalonego wcześniej łańcucha nie można było przerwać.
Celem moim i całego zespołu, którym kieruję było zaszczepienie jak największej ilości osób i niezmarnowanie ani jednej dawki. W wyniku naszych działań w ciągu trzech dni zaszczepiliśmy 450 osób. .Żadna dawka szczepionki nie została zmarnowana.
CMWUM działało w dobrej wierze a jego pracownicy zrobili wszystko, aby wykonać powierzone im zadania w tak krótkim czasie. Zrobiliśmy to dodatkowo na życzenie NFZ i Agencji Rezerw Materiałowych, ale przede wszystkim zrobiliśmy to dla pacjentów, aby nie zmarnować ani jednej dawki, która daje nadzieje zdrowia.
Wszyscy lekarze, pracownicy i studenci WUM byli i są wpisani na listę grupy ,,O” i zaplanowane jest ich szczepienie według ustalonego harmonogramu w indywidualnie określonej dla każdego porze i miejscu od 04.01. 2021. Żadna z tych osób nie zostanie pominięta. Żadnej z nich nikt nie odebrał należnej jej dawki
Na koniec, chciałabym podzielić się osobistą refleksją. Zarządzanie firmą i realizowanie zadań pod presją czasu w warunkach pandemii nie jest łatwe i nigdy nie będzie idealne. Zwłaszcza pod presją opinii publicznej manipulowanej przez nierzetelny przekaz, fakenewsy i emocjonalne, wydawane bezpodstawnie medialne wyroki. Jest mi niezmiernie przykro, że ucierpiał wizerunek WUM oraz wielu osób dobrej woli ze świata kultury i mediów a moja 30-letnia praca dla CMWUM i WUM zakończyła się w taki sposób. Choć pracowałam z oddaniem i w najlepszej wierze – uczyniono ze mnie tak zwanego kozła ofiarnego i doszło do zamachu na moje dobre imię. Bezpodstawne, także politycznie motywowane oskarżenia okazały się ważniejsze niż świadectwo całej mojej zawodowej kariery. Trudno mi się z czymś takim pogodzić. Jedyne co mi pozostaje to dawanie świadectwa prawdy oraz walka o moje dobre imię.

Z wyrazami szacunku
​​ Ewa Trzepla ​​​​

A ja 3 stycznia przekazałam prof Gaciągowi listę 8 kolegów potwierdzających chęć wzięcia udziału w planowanej akcji pro bono propagującej szczepienia.

Anieli i Eugeniusza - wszystkiego dobrego

Dziś w Radomiu odbył się pogrzeb Jerzego Mariana Karwowskiego naszego przyjaciela i członka zarządu naszej fundacji. Człowieka i wielu zasługach dla kultury polskiej, dla środowisk teatralnych, filmowych i operowych. Niech odpoczywa w spokoju. Żegnaj Jurku. 🖤

Mieczysława i Mieszka - wszystkiego dobrego

Szanowni Państwo, w tę smutną sylwestrową noc, składam Państwu najserdeczniejsze życzenia na rok 2021. Na końcu oczko, więc może….
Ukłony nieustanne, podziękowania, pozdrowienia i powrotu żywego teatru przy pełnych salach życzę.
Zdrowia, zdrowia, zdrowia, wspomnienia Piotra Machalicy i wielu tych którzy odeszli tego tragicznego roku 2020. A odeszli wspaniali, najwspanialsi i nie wiadomo jak sobie bez Nich poradzić.
Zdrowia, realizacji planów i mądrych, dobrych ludzi na drodze.

Eugeniusza i Sabiny - wszystkiego dobrego

Dziś zamknięta, bez publiczności, premiera spektaklu ALEJA ZASŁUŻONYCH Jarosława Mikołajewskiego w Teatrze Polonia. Także dziś, premiera książki MOJA DROGA B. w wersji audio, przeczytana przez moją córkę Marię Seweryn.
Kończy się ten przeklęty rok 2020, składam Państwu najserdeczniej życzenia na być może lepszy rok 2021, choć czynię to z lękiem i ciężkim sercem. Niepokój stale teraz nam towarzyszy, dotyczy zdrowia i jutra naszych najbliższych i wszelkich planów. Dziś znowu wzrost zachorowań i śmierci. Wszystkiego dobrego dla Was i Waszych Rodzin. No i ukłony jak najgłębsze z podziękowaniami że jesteście z nami, z naszą fundacją nieustannie. Bardzo dziękujemy. ❤️🧡

Gracjana i Bogusława - wszystkiego dobrego

Co za koszmarny dzień! Pożegnanie Piotra Machalicy, ustalenie daty spopielenia Jerzego Karwowskiego i moje 68 urodziny🍷koszmar, smutny koszmar, ale jak napisał do mnie prof. Krzysztof Meissner – Jak Elon Musk nas wszystkich wyśle na Marsa, będziemy mieli dwa razy rzadziej urodziny…
Uważajcie na siebie kochani❤️

Łucji i Otylii - wszystkiego dobrego

Dziś kolejna rocznica wprowadzenia dtanu wojennego i 32 rocznica premiery filmu PRZESŁUCHANIE.
Na ulicach dziś znów protesty i wtedy i dziś wrogiem była władza, rządzący. Celem wolność i wtedy teraz.
Słabo, dramatyczne słabo i głupio.
Hasła na ulicy : NAM JUŻ CHODZI O WSZYSTKO, nie tylko o ustawę antyaborcyjną.
Nieprawdopodobnie dużo policji na jlicach i młodzież młodzież młodzież…
Pandemia szaleje. Dziennie umiera około 500 osób dziennie.

Damazego i Waldemara - wszystkiego dobrego

Smutny czas, ciężkie dni. Przyjaciele w szpitalu, niespodziewane zdarzenia, niepokój w każdej minucie, niepewność przyszłości, poczucie totalnej niestabilności. Wielkie sprawy i te najmniejsze się sypią.
Próby w Teatrze Polonia trwają, to jedno trzyma nas w pionie, 30 grudnia mam nadzieję zagramy po raz pierwszy i nazwiemy to premierą, bez względu na to czy będą ludzie na widowni czy nie, czy tylko współpracujący przy przedstawieniu.
Święta niby nadchodzą ale to chyba najdziwniejsze święta w naszym życiu. Nie spotkamy się wszyscy, nowy rok też będziemy witać osobno. Tylko konieczne kontakty i na odległość. To potęguje poczucie samotności i zagrożenia. Miejmy nadzieję że wiosna przyniesie nadzieję.
Boję się dzwoniącego telefonu, prawie nie ma dobrych wiadomości.

Marii i Wirgiliusza - wszystkiego dobrego

Wraca temat kontrowersyjnych dotacji. Gliński mści się za krytykę PiS-u?
07/12/2020Jacek Walewski

Jeszcze parę tygodni temu byliśmy zszokowani przeglądając listę beneficjentów Funduszu Wsparcia Kultury. Dotacje – i to bardzo wysokie – otrzymały m.in. gwiazdy disco polo. Minister Piotr Gliński zadeklarował, że jeszcze raz przejrzy listę beneficjantów i ewentualnie zmieni kwoty, jakie przyznano artystom. Efekt? Jak czytamy w “Rzeczpospolitej”, np. teatr, jaki prowadzi Krystyna Janda, dostał powiadomienie z ministerstwa o nowych, zredukowanych kwotach i informację, że w ciągu 48 godzin trzeba zaktualizować dane, zgadzając się na nowe warunki.
Kasa nie dla teatrów
Redukcja rekompensat dotknęła właśnie Teatr Polonia i Och Teatr, które prowadzi Fundacja Krystyny Jandy na rzecz Kultury. Podmioty miały dostać rekompensatę na poziomie 1,8 mln zł. Ostatecznie kwota zmalała o aż 450 tysięcy zł. Dlaczego? Ponoć nie podano przyczyn. Gazeta twierdzi, że przeciwko wspieraniu organizacji aktorki, która jest krytyczna wobec rządu, byli politycy PiS.

O zmianie dotacji jak na razie nie wie nic menedżerka Golec uOrkiestra Katarzyna Czajkowska-Golec. To samo dotyczy zespołu Bayer Full. Czy więc ci muzycy dostaną tyle środków, ile pierwotnie im obiecano?

Kontrowersje
Przypomnijmy, że Fundusz Wsparcia Kultury miał być narzędziem, za pomocą którego rząd chciał pomóc ludziom z sektora kultury przetrwać kryzys. Na ten cel przeznaczono aż 400 milionów złotych. O pieniądze mogły ubiegać się samorządowe instytucje artystyczne, organizacje pozarządowe i przedsiębiorcy prowadzący działalność kulturalną w dziedzinie teatru, muzyki i tańca.

Wicepremier i minister Gliński twierdził, że wysokość wypłat nie przekraczała 40 – 50 procent poniesionych strat. Środki były rozdzielane za pomocą algorytmu.

W efekcie największe środki zainkasowały firmy celebrytów – m.in braci Golców (1,9 mln), Weekendu (500 tys.), Bayer Full (600 tys.), Kamila Bednarka (750 tys.), Grzegorza Hyżego (449 tys.) czy Piotra Kupichy (232 tys.)

Wyniki programu oburzyły m.in. lidera Kultu, Kazika Staszewskiego, który poprosił swoich fanów o to, by ci, jeżeli chcą pomóc muzykom, kupili ich ostatnie wydawnictwo – album koncertowy. Płyta szybko stała się bestsellerem.

Źródło: rp.pl

Zagłodzić teatry obcięciem dotacji. Gliński zabiera tym niepokornym
2020-12-070

Krytykujesz władzę? Dostaniesz mniej pieniędzy na działalność. Minister Gliński, dający miliony zespołom disco-polo, obcina pieniądze na teatry, które krytykują władzę. Pieniądze odebrano m.in. Krystynie Jandzie.

Działania Piotra Glińskiego są w oczywisty sposób cenzurą ekonomiczną. Krytykujesz władzę – kasy nie dostaniesz.

Ta władza najwyraźniej nie lubi krytyków. Nienawidzi innych poglądów, niż te oficjalne. Nie chce wolności słowa, nie chce niezależności. Gliński dołączył do całego szeregu osób, które prawdopodobnie popełniają przestępstwo poprzez dyskryminację ze względu na poglądy lub zapatrywania. To kolejna osoba, która będzie musiała stanąć przed komisją sejmową po tym jak PiS zostanie odsunięty od władzy.

źródło: Twitter

Marcina i Ambrożego - wszystkiego dobrego

Wczoraj cały dzień zdjęcia i kamerowe i fotograficzne do nowego spektaklu ALEJA ZASŁUŻONYCH. 30 grudnia premiera, zobaczymy co nam wyjdzie ale ja już wiem że będę lubiła to grać.
Oglądam spektakle teatralne w Internecie, zaczynam rozumieć coś nowego o sobie, w ogóle mnie taki teatr już nie interesuje, nudzi, mam uczucie że jestem w muzeum nawet oglądając najbardziej awangardowe produkcje. O co chodzi? Życie i jego ból i dotkliwa realność wyprzedza teatr, chodzi także o sposób mówienia, sztuczność tempa, problemów. Wszystko jest nieaktualne. Chyba ja też i to co robię, a nie nudzę się bo właśnie tym się zajmuję jak kolejnym zadaniem.
Życie wyprzedziło wszystko nawet w formie, a użycie wulgarnych słów w sferze publicznej jest rewolucyjną zmianą, bardziej znaczącą niż się wydaje.
Za dwa dni veto polskie w Unii Europejskiej. I pewnie jakiś koniec nadziei. Ciężko to znosimy, najciężej głupotę, choć mnie najbardziej przeraża zimny cynizm i kłamstwo.
Co będzie dalej?

Barbary i Piotra - wszystkiego dobrego

Dziś imieniny Barbary🌷Wszystkim Barbarom, Basiom, Bibom, Basicom, Baśkom czego pragną🌷

Franciszka i Ksawerego - wszystkiego dobrego

Odpowiedz ministrowi Sellinowi:
Panie ministrze, zaczepia mnie pan, pyta komu zabrać, żeby MNIE dać? Jest to obrzydliwa manipulacja. A choćby propagandowej partyjnej telewizji, chociaż o te pieniądze upomina się wielu, choćby służba zdrowia i Im dałabym każde pieniądze, kłaniając się Im głęboko i dziękując za pracę. A poza tym, to nie dla mnie pieniądze, tylko dla fundacji, przecież jako pracownik ministerstwa ma pan wgląd w nasz wniosek i wie, że straty mamy ogromne a przyznana, niby według jakiegoś algorytmu pomoc, w wysokości 20% naszych strat, teraz jeszcze obniżona, są to pieniądze dla artystów i pracowników fundacji. Cynizm i celowe szczucie na mnie jest niebywałe, to nie są MOJE teatry, to fundacja i utrzymujemy ją od marca nadludzkim wysiłkiem i resztką sił a nie dostaliśmy nawet obniżenia czynszów. Pracuję od 15 lat dla fundacji i dla dobra publicznego, ponad siły, gramy 900 razy w roku, nasze teatry i ich osiągnięcia to ewenement w skali europejskiej, utrzymujemy się w 97% sami, to działalność społeczna granicząca z cudem. Chcemy ratować dwa ważne teatry i około 400 pracujących z nami osób. Pana okrutny cynizm odbiera wszelkie siły. A cały ten wasz algorytm to długopis ministra i tyle.
Nie bywacie w naszych teatrach, więc nie zapraszam, przed nami kolejna premiera, wbrew wszystkiemu, zapraszam wszystkich dla których teatr jest bliski a nawet niezbędny.

Natalii i Eligiusza - wszystkiego dobrego

KRYSTYNA JANDA: JESTEM OTOCZONA MŁODZIEŻĄ
Wywiad
Wczoraj, 30 listopada (14:47)

Krystyna Janda to legenda polskiego kina i teatru. Jej najbardziej znane role pochodzą z filmów: „Przesłuchanie”, „Człowiek z marmuru”, „Tatarak”, „Bez znieczulenia”, „Stan wewnętrzny”, „W zawieszeniu”, „Pestka” czy „Rewers”. „Nie kocha się artystów w tym kraju. Władza ich lekceważy” – mówi aktorka.

Krystyna Janda to legenda polskiego kina i teatru. Jej najbardziej znane role pochodzą z filmów: „Przesłuchanie”, „Człowiek z marmuru”, „Tatarak”, „Bez znieczulenia”, „Stan wewnętrzny”, „W zawieszeniu”, „Pestka” czy „Rewers”. „Nie kocha się artystów w tym kraju. Władza ich lekceważy” – mówi aktorka.
„Pewnie trudno byłoby znaleźć aktorkę, która uprawiałaby ten zawód tak intensywnie jak ja” – mówi Krystyna Janda /Bartosz Krupa/Dzien Dobry TVN/East News /East News
Krystyna Janda w serialu to rzadkość. Tym większą gratką dla wielbicieli jej talentu jest serial komediowy Macieja Bochniaka „Królestwo kobiet”, gdzie zagrała jedną z czterech głównych bohaterek. Aktorka, która w grudniu obchodzi 68. urodziny, planuje zakończyć rok premierą teatralną. A był to dla jej fundacji rok jubileuszowy, ze względu na 15-lecie Teatru Polonia i 10-lecie Och-Teatru.

Ineza, imię pani bohaterki w serialu „Królestwo kobiet”, mogłoby sugerować, że to kobieta o ognistym temperamencie, rodem z południowoamerykańskiej telenoweli…

– Nic z tych rzeczy. Myślę, że byłam bodaj najspokojniejszą z czwórki głównych bohaterek. Jak mówił reżyser, miałam reprezentować głos rozsądku, z racji wieku i doświadczenia. „Myśmy ich nie zabiły, myśmy ich tylko zakopały” – mówi moja bohaterka. Spokojna, jak widać, i z poczuciem humoru [uśmiech – przyp. red.].

Seriale to w pani filmografii rzadkość. Obliczyłam, że bierze w nich pani udział średnio raz na dekadę. „Bez tajemnic” – 10 lat temu, „Męskie-żeńskie”, w pani reżyserii, prawie 20 lat temu. To taki wewnętrzny rytm serialowy?

– Nie, po prostu nie miałam dotąd żadnej propozycji. Ale sama też nie wychodziłam w stronę kamery, ponieważ od 15 lat zajmuję się głównie fundacją. Wszystkie interesujące role, i w filmach, i w serialach, które do mnie przyszły, zagrałam. Nie narzekam, gram bardzo dużo w teatrze, 200-300 przedstawień w ciągu roku, od 15 lat. Zresztą kiedy byłam aktorką Teatru Powszechnego, nie było ich mniej. Pewnie trudno byłoby znaleźć aktorkę, która uprawiałaby ten zawód tak intensywnie jak ja. Poza tym, nie wiem, być może reżyserzy uważają, że moje środki wyrazu do serialu nie za bardzo się nadają.

A ogląda pani seriale? Olga Tokarczuk, w swojej słynnej mowie noblowskiej, powiedziała, że współczesne czasy nie wypracowały jeszcze własnej narracji, a najbliższy uchwycenia ciągle zmieniającej się rzeczywistości jest właśnie serial.

– Od kiedy Netflix stał się obecny w naszym życiu i mamy dostęp do najlepszych produkcji światowych, to czasem wyszukuję w całej tej bogatej ofercie rzeczy, które są mi bliskie, na przykład „The Kominsky Method”. Na co dzień nie mam jednak na to czasu. Trzeba by pół życia poświęcić, żeby siedzieć i oglądać tę ilość seriali, która jest do dyspozycji.

Ten rok, pomimo pandemii, jest dla pani bardzo ważny, jubileuszowy. 15 lat z Teatrem Polonia i 10 lat z Och-Teatrem to kawał życia i kawał dobrej roboty, co potwierdzają wierni widzowie obu scen. Pewnie jest pani dumna z tej dwójki swoich „dzieci”?

– Jestem! Od 15 lat podkreślam, że to nie fundacja jest dla mnie, tylko ja dla fundacji. Moim obowiązkiem jest reagować na jej potrzeby – zrobić zastępstwo, zagrać, wyreżyserować. Służę fundacji. I dawno już przestałam myśleć o sobie jako o aktorce, która ma jakieś wyjątkowe prawa. Raczej, jako szefowa tej fundacji, myślę o innych aktorach. Z drugiej strony, fundacja dała mi szansę zagrania co najmniej kilku znaczących ról: „Danuta W.”, „Zapiski z wygnania”, „Callas”, „Matki i synowie”, „Zmierzch długiego dnia”, „Biała bluzka”, mogłabym wymieniać dłużej. A także dała mi niezaprzeczalną radość grania w wielu komediach i farsach, co też ratuje moje zdrowie psychiczne. Role w „Pomocy domowej”, „Weekendzie z R.”, czy w „Lily” to ciastka deserowe, które sama sobie ofiarowałam, przy okazji zarabiając dla Fundacji naprawdę niezłe pieniądze.

Jeszcze w tym roku zaplanowała pani premierę sztuki „Aleja Zasłużonych”. Sądząc po tytule, pachnie końcem życia. Perwersyjny prezent na urodziny w grudniu?

– Nie, tu nie chodzi o koniec życia, tylko opis sytuacji, w jakiej się znaleźliśmy, my artyści. Gram poetkę. Autorem sztuki jest Jarosław Mikołajewski, wybitny poeta, tłumacz, eseista. Jego tekst opowiada – co mnie zachwyca najbardziej – o kondycji zawodów artystycznych.

A jaka, pani zdaniem, jest kondycja artysty w obecnych czasach?

– Narzekanie, nas artystów, w obliczu problemów bohaterów tego czasu pandemii – ludzi służby zdrowia – jest nietaktem. Ale nasza sytuacja też jest podła. Nie kocha się artystów w tym kraju. Władza ich lekceważy. Kiedyś szanowano aktorów, nie tylko za wybitne role, ale też za ich zwyczajną, codzienną posługę, za zajmowanie stanowiska w ważnych sprawach społecznych i za branie udziału w akcjach charytatywnych. Teatr i film zawsze uczyły tolerancji, otwartości, ćwiczyły wyobraźnię i przypominały wielkie słowa i uczucia. Teraz trafiliśmy pod rynnę. Bo w większości jesteśmy w opozycji do rządzących dzisiaj, zwracamy uwagę na błędy i niesprawiedliwości, boimy się o wolność, nie tylko w sztuce. A to jest także zadanie ludzi kultury. A ja? Moje życie zawodowe, moje role? Tyle lat pracy! Tyle wieczorów na scenie! Okazuje się, że te wszystkie moje Medee, Elektry, Kotki na gorącym blaszanym dachu, te lata wydalania z siebie wszystkich najlepszych uczuć, nic nie znaczą, dotykają mnie pomówienia, lekceważenie i słowa pogardy od rządzących. Ten zawód zobowiązuje do niesienia ludziom wartości, zasad moralnych. Uświadamia, że człowiek potrafi być okrutny, wstrętny, zły, ale jednocześnie może być piękny, wspaniały, szlachetny. Na końcu w „Callas” mówię, że sztuka jest po to, żeby świat zostawić lepszym i mądrzejszym. I ja w to wierzę, zawsze w to wierzyłam.

Skąd czerpie pani siłę, żeby się nie poddawać?

– Od widzów. Cieszą mnie co wieczór spotkania z publicznością. Ludzie kupują bilety, bo chcą oglądać nas i historie, które im opowiadamy. Nawet podczas pandemii mieliśmy 50 procent widowni. Publiczność w Polsce jest nadzwyczajna. W Warszawie mamy 17 teatrów publicznych, finansowanych przez państwo, i wiele, wiele niepublicznych. Ale jeśli się policzy ilość miejsc na widowni, to nie są to jakieś oszałamiające liczby, a w 2 milionowym europejskim mieście musimy grać, grać, grać, wystawiać interesujące rzeczy, mówić prawdę, nawet niepopularną. Obnażać wady, stereotypy i śmiać się z samych siebie.

Jest pani jedną z najbardziej utytułowanych polskich aktorek. Ilość otrzymanych medali, odznaczeń, tytułów, o nagroda aktorskich nie wspominając, budzi respekt. Była już pani m.in. Kobietą z Marmuru, Kobietą z Żelaza, Człowiekiem Wolności.

– Tytuł „Człowiek Wolności”, otrzymany z okazji 25-lecia przemian ustrojowych, to dla mnie ważne wyróżnienie. Mam też Medal Karola Wielkiego w dziedzinie sztuki za wkład w zjednoczenie Europy, ponieważ zagrałam w kilku ważnych europejskich filmach. Ale najważniejszy jest medal od Muzeum Polin „za umiejętność współodczuwania”. Czy aktorka może dostać nagrodę, która ma piękniejsze uzasadnienie?

W tym roku uczestniczyła pani w odsłanianiu pamiątkowej tablicy przed domem Andrzeja Wajdy na Żoliborzu. Zawsze pani powtarzała, że to Wajda stworzył panią jako aktorkę i osobę wrażliwą na problemy społeczne.

– Andrzej Wajda jako człowiek, twórca, obywatel, Polak, powoli przestaje istnieć w świadomości społecznej. Telewizja prawie wcale nie pokazuje jego filmów. Andrzej Wajda i jego twórczość powinna być obowiązkową lekturą szkolną.

Skoro o młodzieży mowa, śliczną ma pani wnuczkę. Jej zdjęcie, które jakiś czas temu wrzuciła pani na Instagrama, wywołało w sieci burzliwą debatę.

– Bardzo mnie to rozśmieszyło. Zrobiłam Jadzi zdjęcie w sobotni poranek, taka była cudna po obudzeniu, i za jej zgodą wrzuciłam na Instagrama. No i zrobiła się burza. Jadzia jest miłą osobą, bardzo piękną dziewczyną, a przy tym skromną, dlatego była tym zainteresowaniem zszokowana. Postanowiłyśmy więc jak najszybciej o tym zapomnieć (uśmiech – przyp. red.).

Widać, że ma pani fajne relacje ze swoimi wnuczkami.

– Jestem osobą bardzo rodzinną. Stale jesteśmy w kontakcie, teraz na telefonach, bo od dłuższego czasu się izoluję, boję się zachorować. Moja starsza wnuczka, Lena, studiuje reżyserię. W tej chwili realizuje swój kolejny film. Staram się ją wspierać, bardzo jej kibicuję. Moi synowie, obecnie 30-latkowie, to też jeszcze dla mnie młodzież, życie przed nimi. Jestem otoczona młodzieżą, dziećmi, wnukami, ich kolegami. W Fundacji też pracują sami młodzi ludzie. Jestem najstarsza i „Mamo, uważaj na siebie!”, „Mamo, nie wychodź!” – słyszę ciągle.

Towarzystwo młodych to pozytywny zastrzyk energii?

– Tak, ale teatr nie mógłby też istnieć bez starszych aktorów, bez nestorów. W „Alei Zasłużonych” pracuję na przykład z Emilką Krakowską, Olem Łukaszewiczem, Grzesiem Warchołem. Trudno o nas powiedzieć, że jesteśmy młodzieżą. Jest jeszcze Dorota Landowska, ale ją traktujemy jak młodzież.

Czego wam życzyć na te trudne czasy?

– Żeby pandemia się skończyła, potem, żeby można było pracować i grać normalnie, to damy sobie radę. Na nic nasze pomysły, talenty, entuzjazm, skoro nie możemy grać, gubimy sens, rytm, nadzieję i oddech.

Ewa Jaśkiewicz/AKPA

Krystyna Janda: Ekspresja i temperament