Zuzanny i Filomeny - wszystkiego dobrego

Wincentego i Wodzisława - wszystkiego dobrego

Kiedyś w jakimś wywiadzie zapytano mnie z kim chciałabym spędzić wakacje gdybym miała wybór, odpowiedziałam – marzeniem byłyby wakacje z profesorem Kołakowskim. W noc po śmierci mojego męża zadzwonił do mnie niespodziewanie profesor Kołakowski z pocieszeniem. To była wielka rozmowa, powiedziałam trzy słowa, usłyszałam niebo. Dziś w nocy śniłam że płynę jakąś łodzią po wielkim jeziorze z księdzem Nastem, ks.Bonieckim, ks.Wierzbickim i ks. Lemańskim, milczę, Oni mówią, ale nie słyszę słów…szkoda.

Burze nie ustają. Zwierzęta na lekach uspakajających, przerażone.
Wczoraj zagrałam ZAPISKI Z WYGNANIA dziś zaczynamy blok spektakli ALEJA ZASŁUŻONYCH.
Dobrego dnia i dobrych snów z „dźwiękiem”. Trzeba nam pocieszenia.

Bogdana i Aleksego - wszystkiego dobrego

Tak się wszystko mota , kręci, to co publiczne – podłe i kłamliwe, to co prywatne – samotne, trudne, zawodowe – niepewne i wykolejone, wysadzone z torów. Ludzie podli, wszystko im jedno albo źli na wszystko. Nocne burze z grzmotami tuż obok i błyskawicami, podminowują dodatkowo. Nie śpię zupełnie z powodu przerażenia zwierząt. Dwie noce temu, Bela zdemolowała ze strachu drzwi wejściowe do domu, są w drzazgach, o 2:00 jechałam na pogotowie weterynaryjne po środki uspakajające dla nich wszystkich. ( w domu w tej chwili są 3 psy i 5 kotów, 3 koty na przechowaniu wakacyjnym)
Robimy konfitury mimo wodnistych owoców, od niedzieli gram codziennie i nie mogę się tego doczekać, bo zapomniałam że jestem aktorką a to nieprzyjemne, odwołują mi też wyjazdy teatralne, bo straszy się nowym lookdownem i to już w sierpniu, zobaczymy.
Ludzie robią badania po szczepieniach i okazuje się że ilość przeciwciał spada w szybkim tempie, trzeba będzie trzecią brać dawkę, to pewne. Czytam, czytam, czytam. To przynosi ukojenie i poczucie że czas tych dni nie jest stracony.
W Och- Teatrze zaczęły się nowe próby tekstu BING BANG Andrzeja Kondratiuka w reżyserii Piotra Ratajczaka z obsadą marzeń, premiera  planowana na wrzesień.

Mój syn obszedł 31 urodziny i nie możemy w to uwierzyć.
Przyszłość jest niepewna.
Wczoraj  podano że umarło 1/3 ludzi więcej niż zwykle.

Wszystkiego dobrego.

Henryka i Włodzimierza - wszystkiego dobrego

To mój debiut. Masza.

Dziś – „Trzy siostry”, 20:00 TVP Kultura
teatr telewizji, Polska 1974, aut. Antoni Czechow, reż. Aleksander Bardini, wyk. Ewa Ziętek, Krystyna Janda, Joanna Szczepkowska

Irina, Masza, Olga i ich brat Andriej żyją w prowincjonalnym mieście znacznie oddalonym od Moskwy, z której pochodzą. Zostali tu zesłani z powodu ojca, generała brygady. Po jego śmierci chcą powrócić do stolicy.

Leona i Ireneusza - wszystkiego dobrego

Toskania była do dziś w żółtej strefie, niby teraz maseczki na ulucy nieobowiązkowe, ale dalej wszyscy noszą. Pozdrowienia🍀

Jana i Pawła - wszystkiego dobrego

Jadę na na wakacje!
Krzysio Dracz opowiedział mi ostatnio taki dowcip:

Sędzia: – Czym się pani zajmuje?
Kobieta: – Słucham?
Sędzia: – Jaki jest pani zawód?
Kobieta: – Słucham?
Sędzia: – Co pani robi?
Kobieta: – A, ja już mam wszystko porobione.

no więc…jadę na wakacje. Postanowiłam siąść na brzegu morza, wbić wzrok w dal i patrzeć tam zupełnie bezmyślnie do oporu. To się nazywa ambitny plan, zadanie ponad siły, choć niektórzy uważają , że przyjdzie mi z łatwością, od nich też uciekam, co sił. Polskie piekło, bezinteresowne szkodzenie sobie i nienawiść.

Wszystkiego  dobrego. Po powrocie gram codziennie, jcodziennie i jeżdżę z rolami także.

Barnaby i Feliksa - wszystkiego dobrego

Wczoraj w Och-Teatrze premiera farsy politycznej COŚ TU NIE GRA w mojej reżyserii. Brawurowe wykonanie, dziękuję aktorom i wszystkim współpracownikom. Ponad dwa miesięcy przyjemności pracy na próbach a teraz mam nadzieję przyjemność i zabawa dla widzów. Zapraszamy.

Maksyma i Medarda - wszystkiego dobrego

Dziś 17 rocznica powstania Fundacji Krystyny Jandy Na Rzecz Kultury. 17 lat radości i męki, przyjemności i znoju jakiego nie przewidziałam

Zaczęliśmy tydzień pełen wydarzeń. Wczoraj premiera spektaklu MINETTI. PORTRET ARTYSTY Z CZASÓ STAROŚCI w Teatrze Polonia i pierwsza próba generalna spektaklu COŚ TU NIE GRA w Och-Teatrze. Premiera we czwartek, dziś we wtorek, spotykamy się po raz pierwszy z publicznością, dla losów farsy to decydujące spotkanie.
Zapraszamy.
Bilety w sprzedaży www.teatrpilonia.pl i www. Ochteatr.com.pl

Karola i Franciszka - wszystkiego dobrego

Dziś i jutro w Teatrze Polonia spektakl ZAPISKI Z WYGNANIA w Och-Teatrze 8 KOBIET i MAMINSZYMEK wolno sprzedać tylko 50% miejsc na sali. To dla nas wciąż nie kończąca się niesprawiedliwość dotycząca kultury w porównaniu z innymi dziedzinami życia społecznego. Siedzimy w prawie pustych teatrach i patrzymy na przejeżdżające,pełne ludzi tramwaje i autobusy, z wielkim żalem. Dokładamy do każdego spektaklu, opłacalność naszych spektakli jest obliczona na poziomie 65% sprzedanych biletów. W przyszłym tygodniu dwie premiery MINETTI i COŚ TU NIE GRA. Zapraszamy.
Wczoraj w Milanówku, jak co roku spotkanie. 18 lat temu zaczął organizować te spotkania mój mąż. Kontynuuję tę tradycję.

Anieli i Petroneli - wszystkiego dobrego

W tym tygodniu gram 4 spektakle:
1,2 czerwca 19:30 Teatr❤️Polonia 🍀ALEJA ZASŁUŻONYCH
4,5 czerwca 19:30 Teatr❤️Polonia 🍀ZAPISKI Z WYGNANIA
Każdego dnia także prowadzę próbę w Och💛Teatrze do nowej premiery na tej scenie, planowanej na 10 czerwca
🍀COŚ TU NIE GRA

Jana i Juliusza - wszystkiego dobrego

Zadzwonił dziś w Dzień Matki do mnie syn: – Dziękuję że mnie urodziłaś mamo. O bardzo proszę synku.
Najlepsze życzenia dla wszystkich Matek.

Joanny i Zuzanny - wszystkiego dobrego

Mija 49 lat od powstania filmu CZŁOWIEK Z ŻELAZA i od nagrody w Cannes dla tego filmu. Dziś smak goryczy i poczucie straty

Bernarda i Bazylego - wszystkiego dobrego

Dziś urodziny naszej najdroższej mamy i babci. Zdzisława Janda z domu Janicka, przeżyła 90 lat, zmarła 8 kwietnia 2019 roku o 20:00.
Za chwilę Dzień Matki.
Była najlepszym, najszlachetniejszym, najbardziej prawym i skromnym człowiekiem jakiego znałam. Żyła w harmonii z ludźmi ze światem, tolerancyjna do granic rozsądku, nie narzucająca się nikomu, zawsze gotowa do pomocy nieograniczonej.
Zawdzięczamy Jej wszyscy, cała rodzina, dzieci, wnuki bardzo bardzo wiele. Była naszą opoką, łagodnością, ukojeniem, naszym Szymonem Słupnikiem.
Mamo, tak nam Ciebie brak! Tak tęsknimy! Zostawiłaś tutaj tyle uczuć, wdzięczności i bolesnego poczucia braku. Odpoczywaj w spokoju i czuwaj dalej nad nami, prosimy Cię.
Piszę to w Internecie, bo mam nieuzasadnione niczym, idiotyczne przekonanie, że tą drogą to do Ciebie dotrze.

Piotra i Pawła - wszystkiego dobrego

Dziś pogrzeb Wiesi Mazurkiewicz. Dziś się z Nią żegnamy.

Wiesiu kochana. Żegnamy Cię wspaniała i nie do zapomnienia..
Byłaś nam wszystkim, kimś naprawdę bliskim, najbliższym.
Teatr były dla Ciebie domem i pocieszeniem, w każdej chwili, a tych naprawdę trudnych w Twoim życiu, było niemało. Kochałaś scenę i aktorów, każdą „ robotę„ aktorską, bo tak o tej pracy mówiłaś.
Przypomnę bo się to należy:
W latach 1951-1963 byłaś aktorką Teatr Nowego w Łodzi, a w między czasie w latach 1960-1961 należałaś do zespołu TEATRu Słowackiego w KRAKOWIE.
Lata 1963-1969 należałaś do rodziny Teatru Powszechnego w Warszawie a w latach 1969-1973 Teatru Narodowego.
Na 4 lata, od roku 1973 do 1977 weszłaś do zespołu warszawskiego Teatru Rozmaitości i na nowo od roku 1977 do 1991 służyłaś Teatrowi Powszechnemu. Przy czym, służyłaś jest tu bardzo adekwatnym określeniem, byłaś zawsze do dyspozycji, nie grymasząc, grając małe i większe role zawsze z pasją, oddaniem i radością.
Na emeryturze, od początku, od powstania Teatru Polonia byłas na nami. Dołączyłaś do nas, do naszej fundacji, opiekując się nami, przyjaźniąc się i grając cudownie Ciaputkiewiczową w „ Grubych rybach” u boku pana Ignacego Gogolewskiego, a potem także w Och-TEATRze wspaniałą rolę, odważną i na wskroś nowoczesną w ” Pocztówkach z Europy”. Zawsze uśmiechnięta, wszystkim życzliwa, otwarta, cudowna, wspaniała i niezmiennie piękna. Byłaś bodaj najpiękniejszą kobietą jaką znałam i z latami wciąż piękniałaś i szlachetniałaś. Elegancka, ze świetnym poczuciem formy i gustem wybornym, także w sztuce.
Wiesia zagrała 82 role mniejsze i większe w filmach, pracowała w dubbinguu I Teatrze Telewizji oraz w radiu.
Byłaś Wspaniałym człowiekiem, Cudowną kobietą. Pełną uroku, elegancji, dobrych manier, dumy i empatii, o nieokiełznanej do końca wyobraźni i wielkim poczuciem humoru.
Wiesiu, lubiłaś mówić, że „sobie pożyłaś” i wydawałaś się być zadowolona i z kariery i życia, nigdy nie miałaś do nikogo o nic pretensji, choć wszyscy wiedzieliśmy i czuliśmy że zasługiwałaś od zawodu, twórców, dyrektorów i życia na dużo, dużo więcej. Byłaś aktorką i człowiekiem większego formatu niż ocenił to los i Tobie współcześni.
Kochana Wiesiu, dziękujemy Ci za wszystko, nigdy Cię nie zapomnimy, odpoczywaj w spokoju i czekaj tam na nas, jestem pewna że każdego z nas przywitasz tam na progu z szerokimi ramionami i przytulisz. Mam nadzieję że tam będziecie znów grać z Gustawem w garybaldkę i będziesz Gustawowi gotowała pierogi a on je będzie zjadał wszystkie.
Byłaś pięknym, rzadkim okazem najpiękniejszego z możliwych kwiatów.
Składamy głębokie kondolencje Rodzinie i Przyjaciołom, kolegom Wiesi .. i całemu środowisku.
W jednym z naszych ostatnio zrobionych spektakli, na premierze którego nie mogłaś już być ale wypytywałaś o niego, jest taki wiersz Jarosława Mikołajewskiego, przeczytam fragment i dla Ciebie.

MUZYKA NA POGRZEBIE

….niszo prawa i lewa
zakątku sufitu

biała koszulo mistrza ceremonii

skrzypie butów w przyklęku
szumie sztywnych spodni

tuszu rozpuszczony i zastygły w zmarszczce

szminko przyszłych śniegów
futrzany kaszkiecie

módlcie się nad nami
módlcie się czasami

tylko po cichutku
tylko pomalutku

a ty śpij kochany w kołysce żywiołów
i nie słuchaj bajek o ich osobności

już jesteś dorosły i wiesz że strumienie
sycą płomienie
a wiatr pieści ziemię

że kobieta jest chłopcem
jednorożcem
mężczyzną

pożegnanie świętem
bezkresnych powitań

przezroczystość ścianą jest nieprzezroczystą
domu wszystkich naraz i każdego w innych

nie ma śmierci jest tylko
portret na powierzchni
rozchybotanego oceanu rtęci ….

Leona i Łukasza - wszystkiego dobrego

Dziś o świcie, pierwszego dnia po 45 rocznicy mojego debiutu scenicznego, o czym się ze zdumieniem dowiedziałam wczoraj, obudziłam się jak każdego dnia po 2,3 godzinnych drzemkachq nocnych podczas których czytam ( tej nocy Cicho, ci jutko – Ignacego Karpowicza, w drugiej przerwie snu- Czerwony śnieg na Etnie – Jarosława Mikołajewskiego i Pawła Smoleńskiego, w trzeciej przerwie – nowy tekst teatralny), no więc obudziłam się ostatecznie i jak każdego poranka w tym momencie zjawiły się spod ziemi dwa czarne koty a pies ( też czarny) się obraził, że je przyjmuję na audiencji w łóżku i wyszedł z sypialni, obudziłam się i zdałam sobie sprawę że od 6 lat, nie – żyję a tylko – przeczekuję aż zbawca narodu przestanie mnie zbawiać. Gram w tragifarsie. Też dobry gatunek teatralny ale tęskno do utworu poetyckiego. 🌷Pandemia i czarne dni z jej powodu, są jakby naturalnym zrządzeniem losu, zmagam się z tym pogodzona ale to….
Dobrego dnia dla wszystkich, uważajcie na siebie kochani.

Feliksa i Anzelma - wszystkiego dobrego

Podobno dziś mija 45 lat od mojego debiutu scenicznego.
To była Aniela w „Ślubach panieńskich” w Teatrze Ateneum w Warszawie. Reżyserował pan Jan Świderski grali: Aleksandra Śląska, Jan Świderski, Grażyna Barszczewska, Tadeusz Borowski, Andrzej Seweryn i ja. 45 lat, szmat czasu.

Czesława i Agnieszki - wszystkiego dobrego

Prawie już jest , co roku to ona zaczyna naszą wiosnę. Dobrego dnia

Justyny i Waleriana - wszystkiego dobrego

Pamiętamy.

Marii i Marcelego - wszystkiego dobrego

Szanowni Państwo, kończy się jak co roku czas rozliczeniowy Polaków i jak co roku, od siedmiu lat, widzicie Państwo nasze banery i ulotki zachęcające Was, naszych Widzów, teatromanów, przyjaciół, do oferowania 1% z waszych podatków, naszym teatrom, naszej fundacji prowadzącej dwa warszawskie teatry, Teatr❤️ Polonia i Och💛Teatr. Te pieniądze, odmiennie od lat poprzednich, będą przeznaczone nie na nową premierę na scenie teatru, a na teatr uliczny, letni, za darmo dla warszawiaków. O tym wszystkich informujemy i to komunikujemy.
W zeszłym roku po raz pierwszy od dziesięciu lat nie graliśmy dla Was ani na Placu Konstytucji, ani przed Och-Teatrem na Grójeckiej. Nie graliśmy, bo miasto ani ministerstwo nie przeznaczyło dla nas dotacji na ten cel. Nasz repertuar to 10 spektakli wyprodukowanych specjalnie dla tego „ ulicznego teatru”. Jest to repertuar różnorodny i gatunkowo i tematycznie, atrakcyjny i dobrze zrobiony i grany, w tym co naprawdę ważne, cztery tytuły dla dzieci i młodzieży, grane zawsze w niedzielę i oblegane przez małych widzów.
Przez te lata grania dla Was „na zewnątrz” zrozumieliśmy jak wielka jest potrzeba kontaktu z teatrem, jak ważna jest powszechna, bezproblemowa dostępność do niego i jak wdzięczni i przyjaźni temu teatrowi ulicznemu są ludzie. Były lata, wakacje, podczas których udawało nam się zagrać 80 spektakli i co roku do „ ulicznego repertuaru” dodawaliśmy nową premierę. Każdego roku oglądało te spektakle około 15 tysięcy widzów, przechodniów, turystów, stałych bywalców. Oczywiście te ilości, zależały od wysokości dotacji, czasem udało nam się zagrać 80 spektakli, czasem 25, ilość „wybłaganych” na to pieniędzy była dzielona przez naprawdę minimalny koszt jednego wystawienia i z tego dzielenia wynikała ilość spektakli, przy czym sprzęt, jego zużycie, nie był wliczany w te koszty jako wkład, ukłon naszej fundacji dla wagi przesięwzięcia, jego znaczenia, walorów edukacyjnych, popularyzatorskich i dla niezwykłej więzi jaka się rodzi pomiędzy teatrem a tymi, którzy często nigdy w teatrze nie byli, tymi którzy uważali że teatr jest nudny czy zwyczajnie tymi, których na teatr nie stać, na najtańszy nawet bilet.
Nasze spektakle to między innymi LAMENT Krzysztofa Bizio, trzy monologi kobiet, babci – samotnej emerytki, córki – bezrobotnej zrozpaczonej kobiety i wnuczki – mającej poważne problemy ze światem i rówieśnikami, to także STAROŚĆ JEST PIĘKNA Esther Villar, uliczny manifest, hymn o starości, oskarżający społeczeństwa o dyskryminację ludzi starszych, wspaniały spektakl. W repertuarze mamy także ZWIĄZEK OTWARTY Dario Fo, zabawny, rozkoszny żart o małżeństwie, karykaturujący i kobiety i mężczyzn w związkach, FLAMENCO- namiętnie, wprowadzający widzów w świat jakiego wielu z nich nie znało, 2 MILIONY KROKÓW, rzecz o tzw. sierotach europejskich, dzieciach wychowywanych przez dziadków i tęskniących za rodzicami którzy wyjechali „za chlebem”. Mamy nareszcie spektakle dla małych dzieci, bajki Brzechwy i ….bardzo chcielibyśmy pokazać w przyszłości a może w tym roku, kostium, stylowe kostiumy i sztukę mówioną wierszem, rozkochać i zachęcić do klasyki. Marzymy żeby to był któryś z tekstów Aleksandra Fredro. Chcielibyśmy….
Dlatego, w tym roku, dotknięci po raz drugi, brakiem dotacji docelowej na teatr uliczny, przeznaczymy na ten cel ewentualne pieniądze z 1% w całości. Można by powiedzieć, tym razem całkowicie Naród- Sobie, jak jest napisane na poznańskim Teatrze Polskim, zbudowanym z datków poznanian. W tym roku, ile pieniędzy Państwo nam ofiarujecie tyle razy zagramy, a może dołączymy nową premierę.
Drodzy Państwo, bardzo dziękujemy za Waszą dotychczasową przyjaźń i obecność, za dotychczasową pomoc, tym razem za Wasze pieniądze będzie grał Wasz Teatr, na wolnym powietrzu, za darmo, dla wszystkich, młodych i starych, biednych i bogatych, teatromanów i przypadkowych widzów. W słońcu i w deszczu, codziennie po południu.
Serdecznie Was pozdrawiamy i mamy nadzieję, do zobaczenia, latem, „na ulicy”. ❤️💛

Celestyna i Wilhelma - wszystkiego dobrego

Zymunt Malanowicz🖤
Krzysztof Krawczyk🖤
Wiesław Wójcik🖤