Eine Blassblaue Frauenhandshrift

EINE BLASSBLAUE FRAUENSCHRIFT
Tytuł polski: DROBNE, KOBIECE PISMO

Rok: 1984
Produkcja: Włochy, Austria
Język: niemiecki

Dane techniczne: 2 odcinki x ok. 120 min.

Opis: Axel Corti specjalizował się głównie w produkcjach telewizyjnych. Jego największym sukcesem jest nagrodzony w Locarno i San Sebastian film „Wohin und zuruck – Welcome in Vienna” (1985) o austriackim Żydzie i niemieckim intelektualiście, którzy w latach II wojny światowej emigrują za ocean, by powrócić do kraju jako żołnierze amerykańscy. Z kolei nominację do Złotej Palmy przyniósł mu kinowy „La Putain du roi” (1990), znany polskim widzom pod tytułem „Królewska faworyta”. „Drobne, kobiece pismo” to zrealizowana na potrzeby małego ekranu miniseria, opowiadająca o dziejach romansu rzędnika państwowego i córki lekarza. Akcja rozpoczyna się w 1936 roku. Leonidas Tachezy, naczelnik departamentu w austriackim Ministerstwie Oświaty, wiedzie spokojne, ustabilizowane i dostatnie życie. Zawdzięcza to głównie żonie, Amelii Paradini, dziedziczce wielkiej fortuny, która przed laty pokochała skromnego biuralistę i lekceważąc sprzeciw rodziców została jego żoną. W dniu swoich 48. urodzin Leo znajduje wśród korespondencji z gratulacjami list pisany tytułowym drobnym, kobiecym pismem. Jego adresatka, Vera Wormser, prosi urzędnika o pomoc w przeniesieniu syna ze szkoły w Berlinie do Wiednia. Dla jubilata list od pani Wormser ma jednak przede wszystkim znaczenie sentymentalne. Przywołuje wspomnienia z lat młodości. Jako ubogi student prawa Leo udzielał korepetycji synowi doktora Wormsera i skrycie podkochiwał się w piętnastoletniej wówczas Verze. Ta wszakże wyniośle odrzucała jego niezdarne zaloty. Po kilku latach Tachezy, już jako pracownik Ministerstwa Oświaty, spotkał Verę podczas podróży do Włoch. Tym razem dziewczyna nie pozostała obojętna na awanse młodzieńca. Oboje przeżyli wówczas namiętny romans.
Po powrocie z Perugii Leonidas wpada w ramiona stęsknionej żony. Od tej pory przez jedenaście lat nie kontaktuje się z Verą, aż do chwili otrzymania listu. Podejrzewa, że chłopiec, w którego sprawie zwraca się doń dawna kochanka, jest jego synem. Perspektywa spotkania z Verą napawa Tachezy’ego pewnym niepokojem. Obawia się nie tylko komplikacji rodzinnych, lecz również tego, że pani Wormster jest Żydówką. Tymczasem w ostatnim czasie Leonidas zdążył wyrobić sobie wcale mocną pozycję w faszystowskiej Austrii i ugruntować małżeńską więź z Amelią. Teraz zaczyna się zastanawiać, czy powiedzieć żonie o dawnym romansie. Nie potrafi się jednak na to zdobyć. Niespodziewanie robi to zań Amelia. Jej wymówki, dotyczące niewierności męża są wszakże w dużej mierze podyktowane złym nastrojem i bujną wyobraźnią. W rezultacie roztrzęsiona kobieta we łzach przeprasza Leonidasa. Dochodzi do spotkania Very i Lea. Tachezy dowiaduje się, że syn pani Wormster nie jest jego dzieckiem. Vera zaś poza sprawą, o której wspominała w liście, niczego od Leonidasa nie chce. [PAT]

Reżyseria: Axel Corti
Scenariusz: Axel Corti , Kurt Rittig (na podstawie powieści Franza Werfela)
Zdjęcia: Edward Kłosiński
Muzyka: Hansgeorg Koch
Obsada aktorska: Friedrich Von Thun (Leonidas Tachezy), Gabriel Barylli (młody Leonidas), Krystyna Janda (Amelia Tachezy), Otto Schenk
Na większości zdjęć razem ze mną, Fryderyk von Thun , grający mojego męża.