Moja droga B.

Moja Droga B. to wybór feletonów przygotowanych dla Programu I Polskiego Radia. Aktorka opowiada o swym własnym życiu z tym samym darem obserwacji. refleksji i autoironii. jaki zachwycił czytelników jej poprzedniego bestsellera Gwiazdy mają czerwone pazury. Janda nie dzieli spraw na „wielkie” i „małe”: fascynuje ją i widok za oknem. i poezją Haliny Poświatowskiej. Najbardziej jednak sobie ceni spotkania z ludźmi – sławnymi. jak pewien reżyser. albo bezimiennymi. jak owdowiały portier czy mijany w drodze rowerzysta. Felietony Krystyny Jandy mają siłę przekonywania nie mniejszą. aniżeli jej wielkie kreacje aktorskie. A przy tym jej felietonom nie brak dystansu i humoru. Krystyna Janda uświadamia nam. jak niezwykłe mogą być zwykłe zdarzenia. jeśli tylko starczy nam na to wrażliwości i wyobraźni. Jako ilustracje posłużyło kilkadziesiąt zdjęć z archiwum autorki.

Recenzje

Monika Szumowska K. pisze do B.
[Głos Pomorza, nr 280, 2/3.12.2000]
Janda pisze zgrabnie, potoczyście i – inteligentnie. Umie zatrzymać się na moment w codziennej bieganinie, zamyślić nad czymś pozornie błahym, co pod jej piórem zamienia się jednak w zachwycający ornamencik na pięknym obrazie świata.

Marian Szczurek
[Nowa Trybuna Opolska]
Z Jandą można się zaprzyjaźnić, słowo daję; przekonuje ona do siebie, i to w taki sposób, iż przestajemy pytać, kto to właściwie ta B, i czy wszystkie przedstawione tu fakty są autentyczne.

MOJA DROGA B>…

W swoim widzeniu świata Krystyna Janda wykazuje ten sam niezwykły dar obserwacji, refleksji i autoironii, który zachwycił czytelników jej poprzedniego bestsellera – Gwiazdy mają czerwone pazury. Nie dzieli przy tym ludzkich spraw na „wielkie” i „małe”: widokiem z okna potrafi bowiem zafascynować się równie głęboko, jak poezją Haliny Poświatowskiej. Najważniejsze jednak są dla Jandy spotkania z ludźmi – sławnymi, jak pewien zakochany we własnym psie reżyser czy też jak wspominany z żalem Jacek Janczarski, albo bezimiennymi, spotkanymi raz jeden, jak niedawno owdowiały portier w hotelu albo mijany na drodze rowerzysta, który chyba dostał właśnie zawału. To właśnie – dar współczucia i zrozumienia dla innych nadaje tej książce ów ogromny, ujmujący autentyzm. Można śmiało stwierdzić, że listy, które złożyły się na tę książkę, mają podobną siłę przekonywania jak wielkie kreacje aktorskie Krystyny Jandy. A przy tym nie brak tym tekstom dystansu wobec świata i wielkodusznego humoru. Pozwala on autorce na przykład traktować z przymrużeniem oka napotkanego w pociągu oszusta albo snobistyczne mody, które każą nam „być jak ktoś”. Krystyna Janda w swoich felietonach pokazuje, jak niezwykłe potrafią być zwykłe zdarzenia, i uświadamia nam, że tylko od nas zależy głębia naszych przeżyć. W książce zamieszczonych zostało kilkadziesiąt, nigdzie Bardzo osobista książka Krystyny Jandy, listy do przyjaciółki – tytułowej „drogiej B.” Listy dotyczą zdarzeń z życia autorki, jej rodziny i przyjaciół, …dotychczas nie publikowanych, zdjęć z archiwum autorki.

W swoich felietonach Janda nie dzieli spraw na „wielkie” i „małe”: fascynuje ją i widok za oknem, i poezja Haliny Poświatowskiej. Najbardziej jednak ceni sobie spotkania z wyrazistymi postaciami – znanymi, jak pewien reżyser, albo anonimowymi, jak owdowiały portier czy mijany w drodze rowerzysta. Jej felietony mają siłę przekonywania nie mniejszą niż wielkie kreacje aktorskie, a przy tym nie brak im dystansu i humoru. Krystyna Janda uświadamia nam, jak niezwykłe mogą być zwykłe zdarzenia, jeśli tylko mamy dość wrażliwości i wyobraźni.

wydawca: Wydawnictwo W.A.B.

miejsce wydania: Warszawa

data wydania: 2000

ISBN: 83-99221-41-8

liczba stron: 200

kategoria: publicystyka, felietony

format: A5

oprawa: twarda

ilustracje: kolorowe

cena: 39 zł

Moja droga B, to nowa, bardzo osobista książka Krystyny Jandy, mająca formę listów do przyjaciółki – tytułowej „drogiej B.” Listy, jak to zwykle bywa z korespondencją, dotyczą zdarzeń z życia autorki, jej rodziny i przyjaciół. Sytuacji z życia prywatnego, czasami wprost intymnych.

W swoim widzeniu świata Krystyna Janda wykazuje ten sam niezwykły dar obserwacji, refleksji i autoinronii, który zachwycił czytelników jej poprzedniego bestsellera – Gwiazdy mają czerwone pazury. Nie dzieli przy tym ludzkich spraw na „wielkie” i „małe”: widokiem z okna potrafi bowiem zafascynować się równie głęboko, jak poezją Haliny Poświatowskiej. Najważniejsze jednak są dla Jandy spotkania z ludźmi – sławnymi, jak pewien zakochany we własnym psie reżyser czy też jak wspominany z żalem Jacek Janczarski, albo bezimiennymi, spotkanymi raz jeden, jak niedawno owdowiały portier w hotelu albo mijany na drodze rowerzysta, który chyba dostał właśnie zawału. To właśnie dar współczucia i zrozumienia dla innych nadaje tej książce ów ogromny, ujmujący autentyzm. Można śmiało stwierdzić, że listy, które złożyły się na naszą książkę, mają podobną siłę przekonywania, jak jej wielkie kreacje aktorskie. A przy tym nie brak tym tekstom dystansu wobec świata i wielkodusznego humoru. Pozwala on autorce na przykład traktowaa z przymrużeniem oka napotkanego w pociągu oszusta albo snobistyczne mody, które każą nam „być jak ktoś”. Krystyna Janda w swoich felietonach pokazuje, jak niezwykłe potrafią być zwykłe zdarzenia, i uświadamia nam, że tylko od nas zależy głębia naszych przeżyć. Dodatkową atrakcją dla czytelnika jest kilkadziesiąt, nigdzie dotychczas niepublikowanych, zdjęć z archiwum autorki.